Την αγάπη μου στο ξεκαθάρισμα και στο να δίνω-πετώ πράγματα που πλέον δεν τα χρειάζομαι, σας την έχω αναλύσει, ομολογώ όμως ότι δεν έχω καταφέρει, όσο κι αν το προσπαθώ, να την μεταλαμπαδεύσω στα παιδιά μου... ιδίως στη μικρότερη. Έτσι, όλον αυτόν τον καιρό από την προηγούμενη τακτοποίηση, εννιά με δέκα μήνες πριν, είχε προλάβει και είχε γίνει ο χαμός! Προσέξατε τη λεπτομέρεια; Η προηγούμενη ήταν "τακτοποίηση" και όχι ξεκαθάρισμα, πολύ σημαντική διαφορά! Αυτό σημαίνει ότι ο πάτερ φαμίλιας (κυρίως αυτός) είχε σηκώσει τα μανίκια και είχε βάλει τα πράγματα στη θέση τους! Χωρίς να πεταχτεί τίποτα!
Αυτήν την φορά όμως, δεν έπαιρνε αναβολή! Είχα ήδη ξεκαθαρίσει ένα μεγάλο μέρος από τις αρχές Οκτωβρίου, δημιουργώντας χώρο πάνω στα ράφια και τώρα ήταν η μεγάλη ώρα να αναλάβουν δράση τα παιδιά! Βγήκαν πολλά πράγματα έξω από την αποθήκη, τα ξεχώρισαν σε πετάμε-χαρίζουμε-κρατάμε (τί απλό και γρήγορο που είναι να το διηγείσαι...), τα τελευταία τα έβαλαν σε κούτες ανά κατηγορίες και μετά ανέλαβε πάλι ο πάτερ φαμίλιας να τα τακτοποιήσει μέσα στην αποθήκη.
Επιτέλους! Ένας "λεκές" λιγότερος !!!
Συμπέρασμα ... Έπρεπε να έχω φωτογραφίες πριν κι όχι μόνο μετά... Θα δούμε πόσο θα χρειαστεί να περιμένετε πάλι... ως το επόμενο "πριν"!
12 σχόλια:
Το πρώτο σχόλιό μου χάθηκε ...
ξανά λοιπόν,
λέω πως όταν κατάφερα να κατακτήσω τη τέχνη του μη χάους, δεν την είχα ανάγκη πια. Τα παιδιά μεγάλωσαν, έφυγαν και τώρα ο χώρος αρκεί και περισσεύει.
Καλό σου ξημέρωμα
θα είσαι πολύ κουρασμένη πια
Δείξε μου την αποθήκη σου να σου πω ποιος είσαι:)))
Έχω μανία με την τακτοποίηση και το ξεκαθάρισμα φυσικά. Δεν μου αρέσει να έχω περιττά πράγματα στο σπίτι, νιώθω να με βαραίνουν. Το τι είναι χρήσιμο όμως για τον καθένα είναι πολύ σχετικό.
Με το καλό να έρθει το επόμενο πριν;)
Φιλιά!
@ meggie,
Λες να την πάθω κι εγώ έτσι; Αν και για μένα δεν είναι μόνο θέμα χώρου, είναι και θέμα αίσθησης... Με ευχαριστεί ένας χώρος μίνιμαλ και τακτοποιημένος. Μη φανταστείς όμως πως είμαι θύμα-μανιώδης της τακτοποίησης και δεν κάνω τίποτε άλλο όλη μέρα ... Καμία σχέση!
Υ.Γ. Με μπέρδεψες τρελά! Ποιά παιδιά που μεγάλωσαν και έφυγαν;;;... Σε είχα για -30... Πότε τα έκανες τα παιδιά;-)
@ Margo,
Συμφωνώ σε όλα! Πάαααρα πολύ σχετικό θα προσθέσω ;-) Έχω φίλους που μαζεύουν δεύτερο σπιτικό στην "αποθήκη" τους γιατί το χρειάζονται... ή ακόμη χειρότερα, μήπως το χρειαστούν!
Αλλά μη μου εύχεσαι ... "Με το καλό να έρθει το επόμενο πριν" από τώρα! Κάτσε να χαρώ για τα καλά το μετά που με τόσο κόπο καταφέραμε...
Υ.Γ. Πέρασες, έγραψες και δεν είδες το βραβείο σου;;;
diavazo tis kathimerines sou texnes kai thaumazo to kouragio, tin ipomoni kai tin antoxi sou! exis akomi 14 os tis 30!! keep it up xristianoula mou!|
@ she demon,
για μένα δεν είναι θέμα κουράγιου, υπομονής και αντοχής... Το ίδιο (πάνω-κάτω) κάνω και τους υπόλοιπους μήνες... Μόνο που τώρα γράφω κιόλας γι’ αυτά ;-) Το μεγάλο πανηγύρι θ’ αρχίσει μετά τις 30... !!!
Υ.Γ. Κι εσύ πέρασες, έγραψες και δεν είδες το βραβείο σου;;; Κάτι καλύτερο πρέπει να κάνω!
Πέρασα κι εγώ από φάση που δεν πέταγα πράγματα. Τώρα πια, κάθε φορά πετάω τα μισά. Μέχρι την επόμενη φορά που πάλι θα βρώ να πετάξω και πάλι από την αρχή. Είναι ωραίο να "τακτοποιείς" αποθήκες και στόρια. Βρίσκεις πολλές αναμνήσεις μέσα στη σκόνη
Υ.Γ: τελικά μόνο εγώ ήμουν τόσο ψώνιο ώστε να αρπάξω το βραβείο; χεχεχε
@ Invictus,
Απόλαυση είναι, αν εξαιρέσεις την κούραση ... Αν βρεις αναμνήσεις, πάλι καλά... Αν βρεις πράγματα που δεν σου θυμίζουν τίποτα;;;
Υ.Γ. Όχι, απλά είναι το εξασκημένο μάτι σου που δεν αφήνει τίποτα... Τί να πω; Το έγραψα με bold σκούρα γράμματα τώρα... Πάντως για επιπλέον επιβράβευση θα σου στείλω και Bonus λίαν συντόμως...
Χριστιάνα εγώ πάντως λατρεύω να τακτοποιώ αποθήκες και ντουλάπες!! Είναι σαν ένα παιχνίδι! Ειδικά όταν ξαναβρίσκω κάτι που δεν θυμόμουν ότι το είχα, αποκτάω τον ενθουσιασμό ενός μικρού παιδιού!! Φυσικά αν είναι κάτι άχρηστο ,το πετάω με μεγάλη ευχαρίστηση!!
Καλή ξεκούραση τώρα!!
@ Μοντέρνα Σταχτοπούτα,
Κι εμένα μ’ αρέσει, το δύσκολο είναι μέχρι να πάρω απόφαση ν’ αρχίσω... Μετά δε χορταίνω να το καμαρώνω!
Αυτή η τακτοποίηση - ξεκαθάρισμα μεγάλος πόνος..
Πότε θαρθεις από το σπίτι μου είπαμε ?? χιχι
@ Marion,
Μεγάλος, μεγάλος, αλλά τεράστια και η ανακούφιση όταν ολοκληρωθεί!
Είπαμε θα έρθω δυο μέρες μετά από τη μέρα που θα έρθεις να μου κάνεις σίδερο, ή θυμάμαι λάθος; Ο καθένας με τον πόνο του...
Δημοσίευση σχολίου