Translate now !

Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Έλα στη θέση μου ... Pink Dreamer!


Σήμερα, έχω την μεγάλη χαρά, να κάθεται στη θέση μου η -στους περισσότερους γνωστή, ήδη- νεραϊδομάγισσα Pink Dreamer (με έντονο pink, φούξια)!



Οι ιδιότητες και ικανότητές της, είναι πολλές και πολύπλοκες! Θα σας μιλήσω, καλύτερα, για το αποτέλεσμα! Όπως το έχω βιώσει, διαβάζοντας τις αναρτήσεις της και θαυμάζοντας τα δημιουργήματά της : γίνομαι πάλι παιδί - επιστρέφω στο πιο γνήσιο εγώ μου!
Τα δημιουργήματα αυτά μπορείτε να τα βρείτε και στο etsy κατάστημά της.


Pink Dreamer, ... έλα στη θέση μου ...
  • Τι είναι αυτό που σε κάνει να ανυπομονείς να ξεκινήσεις τη μέρα σου;
Η προοπτική και η ελπίδα της έκπληξης που μας επιφυλάσσει κάθε καινούρια μέρα καθώς και οι απεριόριστες δυνατότητες για δημιουργία!
  • Τι αγαπάς περισσότερο στο μέρος που ζεις;
Αγαπώ τη θάλασσα όπως ήδη το έχω πει τόσες μα τόσες φορές! Αγαπώ να περπατώ στους δρόμους του νησιού μου και σε κάθε μου βήμα να σταματώ για να χαιρετήσω κάποιον γνωστό!

  • Τι σε κάνει περήφανη για τον εαυτό σου σήμερα;
Το ότι είμαι δυνατή...
  • Τι σε έκανε να γελάσεις δυνατά τελευταία φορά και πότε;
Γελώ συνεχώς,πολύ συχνά και χωρίς λόγο! Αυτή τη στιγμή για παράδειγμα γελάω διότι προσπαθώ να ισορροπήσω το λαπ τοπ πάνω στα γόνατα μου αφού κάθομαι στο κρεβάτι,ενώ ταυτόχρονα προσπαθώ να μην πέσω αφού δίπλα μου έχει αποκοιμηθεί ένα σκανταλιάρικο ξωτικό που ακόμη και στον ύπνο του κάνει αταξίες!!!

  • Τι (θα) σε έκανε να φωνάξεις ενθουσιασμένη "ΜΠΡΑΒΟ";
Μπράβο φωνάζω στον ίδιο μου τον εαυτό κάθε φορά που αποδεικνύω ,σε μένα κυρίως ,πόσο δυνατή είμαι!

  • Αν ήξερες πως θα πετύχει 100%, τι θα έκανες για να είσαι περισσότερο ευτυχισμένη;
Θα προσπαθούσα να ξεκόψω από οτιδήποτε με βλάπτει σαν άνθρωπο και μου δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις!!
  • Γιατί δεν το κάνεις;;;
Το έκανα ήδη!



Πέρα από τις ερωτήσεις θα ήθελα να πω κάτι που ίσως το ξέρετε ήδη: Η ζωή είναι όμορφη,απρόβλεπτη ,γεμάτη μικρά και μεγάλα θαύματα! Από εμάς το μόνο που ζητάει είναι πάντα μα πάντα να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά για να τα βλέπουμε όλα αυτα...Γιατί αν έστω και μία στιγμή κλείσουμε τα μάτια, όλη αυτή η μαγεία...θα χαθεί!


**************************************************************

Ααααχ! Βαθιά αναπνοή, να αφομοιώσω τα όσα ένιωσα ...


Ευχαριστώ πολύ, Pink Dreamer, για τα όσα όμορφα και πολύτιμα μοιράστηκες μαζί μας!



-----------------
Θα ήθελα πολύ να ... έρθετε κι εσείς στη θέση μου!
Τις ερωτήσεις, σε φιλική μορφή για copy-paste, θα τις βρείτε εδώ!
Περιμένω τις απαντήσεις σας μαζί με 1-3 φωτογραφίες (αν θέλετε να συνοδεύουν την ανάρτηση, με οποιοδήποτε θέμα) στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση.
Οι ερωτήσεις ΔΕΝ είναι δεσμευτικές αν προτιμάτε να στείλετε ένα ελεύθερο κείμενο...
Μετά την ανάρτηση, ευχαρίστως να αναφέρετε την "συνέντευξη" στο δικό σας blog!
Ευχαριστώ σας!
---------------------

Θα θέλατε να πάρετε μέρος στην ψηφοφορία που γίνεται (θα την βρείτε στο δεξί μέρος, κάτω από το προφίλ μου) για να με βοηθήσετε;
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων <3

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Ισορροπία...;

Η φωτογραφία από το weheartit

Ο καλός μου παππούλης μου είχε "πει" κάποτε ...
"Κοριτσάκι μου, μην ανησυχείς, δεν είναι δικό σου το πρόβλημα! Είναι δικό της!".
Αφορμή ήταν μια φραστική επίθεση που είχα δεχτεί, χωρίς λόγο, πραγματικά, από πρόσωπο που δεν περίμενα. Το γεγονός με είχε σοκάρει, διότι δεν ήμουν καθόλου συνηθισμένη να δέχομαι τέτοιου είδους επιθέσεις στο φιλικό-συγγενικό μου περιβάλλον (άλλο το τί γινόταν στη δουλειά), αλλά ούτε καν να παρακολουθώ να συμβαίνουν σε άλλους, μια και οι σχέσεις μας ήταν πάντα αρμονικές. Επιπλέον, ήταν επίθεση άδικη!
Με τη φράση αυτή του παππού μου, το βάρος, ως δια μαγείας έφυγε από πάνω μου και είδα το γεγονός με άλλα μάτια!
Συνειδητοποίησα τότε, κάτι που, ουσιαστικά, γνώριζα ήδη, ότι, όταν κάποιος απευθύνεται σε σένα με άσχημα λόγια, χωρίς λόγο, τα λόγια αυτά χαρακτηρίζουν αυτόν που τα ξεστομίζει και όχι αυτόν που τα δέχεται!
Από τότε, σε κάθε παρόμοια κατάσταση, προσπαθώ να αποστασιοποιούμαι για να διατηρώ τη δική μου ισορροπία. Δεν μπορώ άλλωστε, όσο και να το θέλω, να βοηθήσω ανθρώπους που δεν θέλουν να βοηθηθούν.
Τί γίνεται όμως, όταν αντικείμενο της επίθεσης είναι το παιδί σου;
Να ξεκαθαρίσω, εδώ, ότι δεν πρόκειται για το δικό μου παιδί, αυτή τη φορά τουλάχιστον, μια και υπάρχει ... δύσκολο ιστορικό στην συγκεκριμένη περίπτωση. Να αναφέρω επίσης ότι μιλάμε για ηλικίες "παιδιών" 13-14.
Πώς αντιμετωπίζει ένας γονιός την οποιαδήποτε λεκτική, δημόσια επίθεση στο παιδί του, από άλλο γονιό ο οποίος, "φορτωμένος" από παράπονα του δικού του παιδιού, επιτίθεται;
Από τότε που είχα τα παιδιά μικρά (μιλώ στον ενικό, μα εκφράζω οικογενειακή μας τοποθέτηση!), "καταδίκαζα" τις μανούλες που περίμεναν τα πιτσιρίκια στην πόρτα του σχολείου για να τα απειλήσουν πως αν ξαναπειράξουν τον/την γιο/κόρη τους, θα ... τους κόψουν τα πόδια! Θεωρούσα απαράδεκτο να τα βάλει ένας ενήλικας με ένα παιδί! Πίστευα, επίσης, πως καλό είναι οι γονείς να μην ανακατεύονται στις διενέξεις των παιδιών. Δε μιλώ για σοβαρή σωματική βία... εκεί θα λάβεις τα μέτρα σου, και πάλι όμως με κάποιον άλλο τρόπο, π.χ. θα μιλήσεις στο δάσκαλο...
Μιλάω για το 95% των παιδικών τσακωμών, που τη μια μέρα ο κόσμος τους γκρεμίζεται και την επομένη ξαναχτίζεται, λαμπρότερος από πριν, σαν να μη συνέβη τίποτα!
Πίστευα πως χρέος μου είναι, σε μια δύσκολη κατάσταση να προσπαθήσω να στηρίξω το δικό μου παιδί, να το θωρακίσω με τον καλύτερο (δικό μου) τρόπο, ώστε το ίδιο να δώσει τις μάχες που του ζητείται να αντιμετωπίσει. Για να βγει νικητής σε όποια περίπτωση! Είτε "χάσει", είτε "κερδίσει". Για να μπορεί να κάνει το ίδιο και μεγαλώνοντας.
Ακόμη το ίδιο πιστεύω.
Υπάρχουν όμως και άλλοι γονείς, με άλλα παιδιά και άλλα πιστεύω.
Κάποιοι, για παράδειγμα, μεγαλώνουν τα δικά τους παιδιά δείχνοντάς τους πως, σε οποιαδήποτε προστριβή, σοβαρή ή μη, τα παιδιά μπορούν να τρέξουν σε αυτούς, να τους παρουσιάσουν την κατάσταση (!!!) και εκείνοι να αναλάβουν δράση. Τα ίδια τα παιδιά θα είναι κρυμμένα στην αγκαλιά του έτερου γονιού...
Διαφορετικά πιστεύω. Όχι σωστά ή λάθος. Διαφορετικά!
Διαφορετική αντιμετώπιση. Διαφορετική συμπεριφορά.
Όταν έρχονται σε αντιπαράθεση οι δύο στάσεις, μοιραία έρχεται και σύγκρουση! Μεγάλη!
Σε αυτές τις περιπτώσεις, ορθό, νομίζω, είναι, να λάβεις έκτακτα μέτρα! Ώστε να αισθανθεί το παιδί πως έχει την ασφάλεια και την υποστήριξη, όταν τα πράγματα δυσκολέψουν πολύ και πως δεν είναι μόνο του. Πως όταν ο αγώνας είναι άνισος μπορεί να καλέσει ενισχύσεις! Το κάνουν όλοι οι στρατηγοί! Κάτι θα ξέρουν...
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα δικά μου πιστεύω, καλό θα είναι πια εγώ, να προσπαθήσω να συζητήσω με το γονιό (και να μην τα βάλω με ένα 14χρονο, τί λέτε;) της άλλης οικογένειας, αρχικά με διάθεση διαλλακτική.
Μα όταν πια είναι ολοφάνερο πως το χάσμα είναι τόσο βαθύ που απειλεί να καταπιεί και τους δυο μας, θα σταματήσω!
Καλύτερη η ρήξη από ένα άδικο χαμό στην άβυσσο!
Δεν θα κρατήσω τις ισορροπίες με κάθε τίμημα! Είναι πολύτιμες, και πρέπει κι οι δυο πλευρές να 'χουν το νου τους γι' αυτές!
Δεν θ' αφήσω, να γίνει αυτό, δικό μου πρόβλημα!
Καλύτερη η ρήξη! Σε τέτοιες περιπτώσεις, την ακολουθεί, νέα, πιο ορθή για εμάς, ισορροπία.

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Έλα στη θέση μου ...


 Το είδα και το ζήλεψα, τ' ομολογώ! Σε πολλά blogs από το εξωτερικό. Από τότε, η ιδέα στριφογυρίζει στο μυαλό μου, σιγά-σιγά παίρνει σχήμα πιο συγκεκριμένο και είπα να τη μοιραστώ μαζί σας, για να μου δώσετε τη γνώμη σας. Επιπλέον, και μόνο η διαδικασία να απλώνω μια σκέψη σε γραπτό, με βοηθά να τη δω καλύτερα! Βίτσια...!!!
Σκέφτομαι να ξεκινήσω μια σειρά περιοδικών αναρτήσεων, μάλλον εβδομαδιαίων, που θα έχουν το χαρακτήρα συνέντευξης ενός από εσάς στη γειτονιά μας, ή παρουσίασης από εμένα (μετά από δική σας συναίνεση, φυσικά), ή συνδυασμού και των δύο. Δεν φιλοδοξώ να πάρω τη θέση κάποιων blogs που θέμα τους έχουν αυτό ακριβώς, την παρουσίαση, όπως είναι για παράδειγμα το Top Blogs. Ούτε θα είναι κάποιου είδους διαγωνισμός.
Περισσότερο, θα έλεγα, πως το σκέφτομαι, σαν ένα "άγγιγμα" στις σκέψεις, στο σήμερα, το αύριο και το χθες του καθενός, μια γνωριμία με το ποιός βρίσκεται πίσω από τα γραπτά. Πατώντας σε συγκεκριμένες ερωτήσεις, ή και όχι, θα σας καλώ, αν δεν κοπιάσετε από μόνοι σας, να μας φανερωθείτε!
Όχι περισσότερο απ' όσο εσείς θέλετε.
Όχι, αν εσείς δεν θέλετε...
Και επειδή το γενικό, καμιά φορά γίνεται και ασαφές, ας κάνω την αρχή!

Ποδαρικό θα μου κάνει μια αδυναμία μου...
η Happy Kathy από το  http://happythingsforhappypeople.blogspot.com/ .
Είναι μια νέα, δροσερή κοπέλα, γεμάτη ενέργεια, "με χέρι", όπως συνηθίζω να λέω, θαυμάζοντας τα έργα της και με ανεξάντλητη δημιουργικότητα! Με τίμησε, χαρίζοντάς μου το "κουμπάκι" για το blog μου (θα το βρείτε, εδώ, δεξιά...), που έφτιαξε μόνη της! Πρόσφατα εγκαινίασε το μαγαζί της στο etsy, με τα χειροποίητα και πρωτότυπα κοσμήματά της. Μπορείτε να τα θαυμάσετε εδώ ..........

                                                                 
Happy Kathy, ... έλα στη θέση μου....

  • Τί είναι αυτό που σε κάνει να ανυπομονείς να ξεκινήσεις τη μέρα σου;
Αυτό που με κάνει να ανυπομονώ να ξεκινήσω την ημέρα μου είναι,  πρώτον,  η μυρωδιά του ελληνικού καφέ που μου έχει φτιάξει η μανούλα μου για το πρωινό μου και δεύτερον, όλες οι ιδέες για δημιουργία που σκέφτηκα το βράδυ πριν κοιμηθώ και θέλω να τις κάνω πράξη!! Σίγουρα πάντως αυτό που με κάνει να Μ Η Ν ανυπομονώ να ξεκινήσω την ημέρα μου είναι όταν έχω να διαβάσω για το πανεπιστήμιο...χαχαχαχαχα


  • Τί αγαπάς περισσότερο στο μέρος που ζεις;
Αχ τι τέλεια ερώτηση!! Και ήρθε την κατάλληλη στιγμή καθώς φέτος ήρθαμε με την οικογένειά μου να ζήσουμε δοκιμαστικά και το χειμώνα στο εξοχικό μας οπότε ξέρω ακριβώς τι μου αρέσει στο μέρος στο οποίο ζω τώρα....η απίστευτη ηρεμία και ησυχία που σου προσφέρει η εξοχή σε αντίθεση με το εξαντλητικά θορυβώδες διαμέρισμα στην πόλη....η αίσθηση γαλήνης που νιώθεις όταν κοιτάς τη θάλασσα και χάνεσαι στο απέραντο γαλάζιο της...και φυσικά ο ΚΑΘΑΡΟΣ ΑΕΡΑΣ που πιστέψτε με είναι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΟΟΟΟΣ στις μέρες μας!!!!!
  • Τί σε κάνει περήφανο/η για τον εαυτό σου σήμερα;
Αυτό που με κάνει περήφανη για τον εαυτό μου σήμερα είναι το γεγονός ότι κατάφερα να βρω τον δρόμο μου και να αρχίσω να περπατάω σε μονοπάτια που με οδηγούν σε πράγματα και καταστάσεις που αποζητούσα να ζήσω και που με κάνουν τελικά ευτυχισμένη.
  • Τί σε έκανε να γελάσεις δυνατά τελευταία φορά και πότε;
Γέλασα πάαααρα πολύ το προηγούμενο σαββατοκύριακο όταν έπαιζα ένα επιτραπέζιο με τον αδερφό μου και τη φίλη μας την Άλκηστη!! Παίζαμε για αρκετή ώρα και όταν τελείωσε επιτέλους το παιχνίδι και μετράγαμε τους πόντους που είχε μαζέψει ο καθένας ο αδερφός μου ΕΙΧΕ την εντύπωση ότι είχε νικήσει και άρχιζε και ζητωκραύγαζε το πόσο καλός ήτανε και το πόσο έξυπνος και φώναζε πως μας νίκησε τόσο εύκολα....τον άκουσε όοολη η περιοχή...ώσπου τελικά μετρήσαμε και εμείς τους πόντους μας και μαντέψτε....η Άλκηστη είχε περισσότερους πόντους(χαχαχααχαχα) οπότε δεν είχε νικήσει εκείνος(χαχαχααχα)!! Και μόνο η έκφραση που πήρε ο αδερφός μου όταν το κατάλαβε μου έφτασε για να γελάω ολοοοοόκληρη την εβδομάδα που μας πέρασε...χαχαχαχαχαχαχα


  • Τί (θα) σε έκανε να φωνάξεις ενθουσιασμένη "ΜΠΡΑΒΟ";
Μία προσωπική επιτυχία των φίλων μου ή ένα χαρμόσυνο νέο τους θα με έκανε να πετάξω από τη χαρά μου και να πω ΜΠΡΑΒΟΟΟΟΟΟ!!!

  • Αν ήξερες πως θα πετύχει 100% , τί θα έκανες για να είσαι περισσότερο ευτυχισμένη/ος;
Θα έβαζα ένα διακόπτη on/off στο κεφάλι μου ώστε να σταματήσει να σκέφτεται 24 ώρες το 24ωρο. Όταν κάποιος σκέφτεται τοοοόσο πολύ δεν καταφέρνει να χαίρεται το 100% της ζωής του...

  • Γιατί δεν το κάνεις;;;
Γιατί δεν έχω βρει ακόμα τον κατάλληλο διακόπτη....αφού θα τον έχω που θα τον έχω μόνιμα στο κεφάλι μου θέλω να έχει και κάποιο στυλ....χααχαχχαχαχα

Ευχαριστώ πολύ Happy Kathy, μπορείς, όποτε θέλεις, να σηκωθείς, για να ετοιμαστεί ο επόμενος που θέλει ... να έρθει στη θέση μου!

Τις ερωτήσεις, σε φιλική μορφή για copy-paste, θα τις βρείτε εδώ! 
Περιμένω τις απαντήσεις σας μαζί με 1-3 φωτογραφίες (αν θέλετε να συνοδεύουν την ανάρτηση,
με οποιοδήποτε θέμα) στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση.
Οι ερωτήσεις ΔΕΝ είναι δεσμευτικές αν προτιμάτε να στείλετε ένα ελεύθερο κείμενο...
Μετά την ανάρτηση, ευχαρίστως να αναφέρετε την "συνέντευξη" στο δικό σας blog!
Ευχαριστώ σας!

Η πρώτη φωτογραφία είναι από το weheartit με δική μου ... παρέμβαση

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ ....

Το αντιγράφω (αποσπασματικά) από το ΕΠ7Α της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας :


Τη φωτογραφία πήρα από εδώ
 "Το φυλετικό μίσος και οι διακρίσεις βάσει του φύλου παραμένουν, ο πόλεμος και η βία εξακολουθούν να δηλητηριάζουν τον πολιτισμό μας, έχουμε μια μεγάλη κατώτερη κοινωνικά τάξη από φτωχούς κι απελπισμένους ανθρώπους, κι υπάρχει ένας βαθύς πυρήνας του πληθυσμού που είναι ικανοποιημένος με το πώς έχουν έχουν τα πράγματα και φοβάται την αλλαγή.
Αν όμως βλέπουμε μόνο αυτό, έχουμε χάσει την ιστορική προοπτική και τότε είναι σαν να γεννηθήκαμε χθες και να ξέρουμε μόνο τις καταθλιπτικές ειδήσεις στις σημερινές εφημερίδες, στα τηλεοπτικά ρεπορτάζ των βραδινών δελτίων.
...
Υπάρχει μια τάση να θεωρούμε πως αυτό που βλέπουμε στην παρούσα στιγμή είναι κι αυτό που θα συνεχίσουμε να βλέπουμε. Ξεχνάμε πόσο συχνά σ' αυτόν τον αιώνα αιφνιδιαστήκαμε από τις αναπάντεχες καταρρεύσεις θεσμών, από εκπληκτικές αλλαγές στη σκέψη των ανθρώπων, από απρόσμενες εξεγέρσεις ενάντια σε τυραννίες, από την ταχεία καθίζηση συστημάτων εξουσίας που έμοιαζαν ανίκητα.
Τα δεινά που συμβαίνουν είναι επαναλήψεις δεινών που συνέβαιναν πάντα. ...
Τα καλά που συμβαίνουν είναι απρόσμενα.
...
Δεν χρειάζεται να εμπλακούμε σε μεγαλεπήβολες, ηρωικές πράξεις για να συμμετάσχουμε στη διαδικασία της αλλαγής. Οι μικρές πράξεις, όταν πολλαπλασιάζονται επί εκατομμύρια ανθρώπων, μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.
Το να ελπίζει κανείς σε κακές εποχές, δεν είναι ανόητα ρομαντικό. Βασίζεται στο γεγονός ότι η ανθρώπινη Ιστορία δεν είναι μόνο μια ιστορία σκληρότητας, αλλά και συμπόνιας, θυσίας, θάρρους, ευγένειας. Ό,τι επιλέξουμε να υπογραμμίσουμε σε τούτη την περίπλοκη ιστορία, αυτό θα καθορίσει τη ζωή μας. Αν δούμε μόνο το χειρότερο, θα καταστρέψει την ικανότητά μας να κάνουμε οτιδήποτε. Αν θυμηθούμε τους τόπους και χρόνους -κι είναι τόσο πολλοί- που οι άνθρωποι φέρθηκαν εκπληκτικά, αυτό θα μας δώσει την ενέργεια για να δράσουμε και τη δυνατότητα να στείλουμε τη σβούρα -τον κόσμο μας- σε μια διαφορετική κατεύθυνση. Κι αν δράσουμε, σε οσοδήποτε μικρή κλίμακα, δεν χρειάζεται να περιμένουμε για κάποιο μεγάλο, ουτοπικό μέλλον. Το μέλλον είναι μια άπειρη διαδοχή από παρόντα, και το να ζούμε σήμερα όπως πιστεύουμε ότι πρέπει να ζουν οι άνθρωποι, αψηφώντας όλα τα κακά γύρω μας, αποτελεί από μόνο του μια θαυμαστή νίκη".

Τάδε έφη Χάουαρντ Ζιν, κορυφαίος αμερικανός διανοούμενος, στην αυτοβιογραφία του, που κυκλοφορεί αύριο, ένα χρόνο μετά το θάνατό του, για πρώτη φορά στα ελληνικά από τις εκδόσεις "Αιώρα".
Θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ... Δεν θα το έγραφα καλύτερα! Σίγουρα πράγματα! Για την ακρίβεια, σας τα λέω τόσο καιρό και εσείς -δε- με ακούτε;;; Επικαλούμαι πηγή αξιόπιστη, αξιοσέβαστη, με όλα τα απαραίτητα εχέγγυα!
Τώρα πιστεύετε;;;

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Το βιβλιοπωλείο... μέρος μαγικό!

Στα χρόνια που ήμουν εγώ στο δημοτικό, δεν παίρναμε πτυχίο φιλολογίας από την πρώτη τάξη! (Μεγάλο θέμα για άλλη ανάρτηση, το πώς πιέζουν σήμερα τα παιδιά να χωρέσουν τόσα πολλά σε τόσο μικρή ηλικία...) Οπότε, φαντάζομαι, μια και δεν θυμάμαι, πως ήμουν σε θέση να διαβάζω ολόκληρο παιδικό μυθιστόρημα (των Άλκη Ζέη, Ζωρζ Σαρρή, Πηνελόπη Δέλτα, κλπ), κι όχι απλά παραμύθι, κατά την τετάρτη τάξη. Φαντάζομαι...
Από τότε, δεν σταμάτησα το διάβασμα! Καλά, ίσως μόνο για να πλέξω... 
Με αφορμή, λοιπόν, μια-δυο αναρτήσεις σε blogs που παρακολουθώ, με την δική σου, Μάνα, πιο πρόσφατη, θυμήθηκα ... αγαπημένες παιδικές εικόνες!
Με το που έκλειναν τα σχολεία, φεύγαμε για την Αίγινα, για να ξαναγυρίσουμε την παραμονή του αγιασμού ή και μετά απ' αυτή, αν ας πούμε έπεφτε Παρασκευή! Με το που φτάναμε στο νησί φορούσα την μανία του βιβλιοφάγου! Τον υπόλοιπο καιρό, όχι πως δεν ήθελα, μα δεν προλάβαινα... τουλάχιστον όχι όσο ήθελα.
Συχνά, η μαμά μου μου τόνιζε ... τάχα με άσχετο ύφος, πως τα βιβλία καλό είναι να τα διαβάζουμε πιο αργά, για να καταλαβαίνουμε καλά τί λένε και να το θυμόμαστε και αργότερα, αφού κλείσουμε το βιβλίο. Μετά από χρόνια, έπιασα τον εαυτό μου να λέει το ίδιο στις κόρες μου! Ευτυχώς!
Με την ταχύτητα που τελείωνα τα βιβλία, φοβόταν πως έτρεχα στις σελίδες τους και δεν τους έδινα την πρέπουσα προσοχή, μόνο και μόνο για να τελειώνω... Δεν ήταν έτσι. Απλά διάβαζα αρκετές ώρες και είχα την ικανότητα να απορροφώ γρήγορα τα νοήματα και τις εικόνες που περνούσαν από μπροστά μου.
Αγαπούσα αυτές τις εικόνες! Ακόμη τις αγαπώ! Θλιβόμουν τότε, το ίδιο και τώρα, κάθε φορά που τελείωνα ένα βιβλίο. Ήταν σαν να αποχαιρετώ ένα φίλο! Το μόνο που με παρηγορούσε, ήταν η επίσκεψη στο βιβλιοπωλείο της κας Αγγελικής.
Η κα Αγγελική ήταν μια χαμογελαστή, νέα γυναίκα, που σε μένα φάνταζε παντογνώστης! Τώρα καταλαβαίνω πως απλά λάτρευε τη δουλειά της και ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση! Είχε μια κουβέντα να σου πει για ΟΛΑ τα βιβλία που ήταν απλωμένα στο βιβλιοπωλείο της. Απολάμβανα να την ακούω να κουβεντιάζει με τη μαμά μου, όσο εγώ περιδιάβαινα ανάμεσα στους πάγκους με τους τόσους τίτλους, αλλά και στους άλλους, με τις πρωτότυπες, χρωματιστές γομίτσες και τα μολύβια. Μιλούσαν, όχι μόνο για το παιδικό βιβλίο που τελικά θα αγοράζαμε για μένα, αλλά και για άλλα, για μεγάλους, που ενδιέφεραν τη μαμά μου. Χαιρόμουν, γιατί όσο πιο μεγάλη η κουβέντα τους, τόσο πιο πολλή η ώρα της ονειροπόλησης για μένα!
Το μέρος φάνταζε μαγικό! Ήταν η αύρα του; Το φως του ήλιου που έμπαινε, ανεμπόδιστο, από τις μεγάλες ψηλές τζαμαρίες που κάλυπταν τους δύο τοίχους του; Η αγάπη μου για το μέρος αυτό, ή απλά και μόνο τα δικά μου παιδικά μάτια; Δεν θα το μάθω ποτέ! Μα δεν έχει σημασία. Εδώ και πολλά χρόνια, το μαγαζί αυτό έχει κλείσει, όμως μένει ανοιχτό σε μια πολύ ιδιαίτερη θέση της καρδιάς μου.



Αργότερα ήρθε και μια δεύτερη εικόνα βιβλιοπωλείου να κάνει παρέα στην πρώτη...
Ήταν αυτή του μικρού βιβλιοπωλείου που λεγόταν "The Shop around the corner" στην ταινία "You've got mail". Ενίσχυσε την αγάπη μου και έβλεπα τον εαυτό μου μέσα σε δικό μου βιβλιοπωλείο, να αλλάζω τα λουλούδια στο βάζο δίπλα στο ταμείο, όπως η Meg Ryan.
Βιβλιοπωλείο δεν άνοιξα, μα κάθε φορά που μπαίνω μέσα σε κάποιο, ιδίως όταν ο χώρος αποπνέει την ξεχωριστή λαχτάρα του ιδιοκτήτη του, χαίρομαι διπλά! Μια για μένα, που βρίσκομαι σε τέτοιον χώρο ξανά και μια για τον βιβλιοπώλη, που έχει τόσο μεράκι για τη δουλειά του και που είναι τόσο τυχερός να κάνει αυτό που αγαπά!

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Με ακραία καιρικά φαινόμενα... τα φαινόμενα δεν απατούν!

Από χθες ο αέρας έξω λυσσομανά, ναι, ξέρω, δε σας λέω κάτι καινούριο, πιθανότατα το αντιλαμβάνεστε και εσείς... Γλάστρες ανατρέπονται, τα φυτά παλεύουν, οι ελιές γύρω κάνουν ένα απίστευτο ήχο... Κι ό,τι δεν παρασύρεται και προσπαθεί να αντισταθεί, θα μετρήσει τις απώλειές του όταν κοπάσει η αντάρα.
Ταυτίζομαι με τα ακραία καιρικά φαινόμενα και μέσα μου γίνεται επίσης μια πάλη, εδώ και καιρό. Μια φίλη είπε (για άσχετο θέμα) πως όταν έχεις πολλές επιλογές, τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα ... Λες να κάνω τη ζωή μου δύσκολη από μόνη μου; Και πώς να μου απαντήσεις και να ήθελες... δε σ' αφήνω να καταλάβεις περισσότερα!
Το σίγουρο και ανεξάρτητο καιρού είναι πως όταν λαμβάνω δώρα ή ευχάριστες εκπλήξεις χαίρομαι σαν μικρό παιδί! Το έχω ξαναπεί!
Την προηγούμενη εβδομάδα είχα δύο τέτοια δώρα :
Πρώτα ήταν η παρουσίαση του blog μου στα Top Blogs (αν θέλετε να διαβάσετε την παρουσίαση, πατήστε στο κουμπάκι δεξιά ...)! Ναι, δεν ήταν απόλυτη έκπληξη, μια και η ίδια είχα δηλώσει συμμετοχή, όμως όταν τελικά είδα την ανάρτηση, η χαρά και η τιμή που ένιωσα ήταν πολύ μεγάλες. Άλλη μια φορά συγχαρητήρια στην ομάδα, για το ήθος τους και  τον τρόπο που εκφράζονται, πέρα από τη δουλειά που κάνουν! Τους ευχαριστώ, τόσο για την ευκαιρία που μου έδωσαν να παρουσιάσω το blog μου, όσο και αυτή να γνωρίσω νέους κόσμους μέσα από άλλων blogs!
Και μετά ήρθε και ένα βραβείο! Από τη -νέα στην παρέα, εδώ- Μαρία Ζ. του Keep Thinking που την ευχαριστώ και πάλι πολύ!

Κι έτσι, με τρόπο μαγικό, η χαρά πολλαπλασιάζεται :
Έλαβα ένα βραβείο και το μοιράζω σε 10! Κι αν το 'χετε ξαναπάρει, ένα ακόμη δεν βλάπτει, έτσι δεν είναι;
  1. Στην Happy Kathy του Happy Kathy
  2. Στην Μάνα του Μάνα είναι μόνο μία
  3. Στον Invictus του Όι λαομόν!
  4. Στην Αχτίδα του Έγινα 57! Ε! και...
  5. Στην ΝΙΝΑ του Nina's
  6. Στο Korinoskilo του Taksidia kai ta ksidia
  7. Στην Sike του In the sea of life you're just a minnow
  8. Στην She demon του δαιμόνιοι συνειρμοί
  9. Στην Ζαμπία του Kitchen Stories
  10. Σε όσους, από τους αισίως 54 επωνύμως και πολλούς ανωνύμως και αλλούθε, που με διαβάζουν, με παρακολουθούν, με σχολιάζουν, με επαινούν, με διορθώνουν μα πάνω απ' όλα μου θυμίζουν πως όλα είναι πιθανά όταν απλά βάλεις λίγους πόντους στη βελόνα σου και ξεκινήσεις να ονειρεύεσαι και να "παραμιλάς" δυνατά, το επιθυμούν! Ποιός θα το περίμενε! Σας ευχαριστώ!

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Αδράξτε την ίδια τη Ζωή!

Κάθε φορά που βρίσκω ή βρίσκεται μπροστά μου μια ακόμη απόδειξη του μεγαλείου της θετικής σκέψης, δεν μπορώ παρά να υποκλείνομαι!
'Οσοι λοιπόν δεν το είδατε ήδη στο Όι Λαομόν (κρίμα, χάνετε αν δεν παρακολουθείτε τον μέγα Invictus!) έχετε ακόμη μια ευκαιρία.
Και ακόμη πιο υπέροχο από το να σου δίνονται ευκαιρίες στη ζωή, είναι το να τις Αρπάζεις και να τις Απολαμβάνεις!
Carpe Diem! Και όχι μόνο! Αδράξτε την ίδια τη Ζωή! Θα ήθελα να είμαι σε θέση να σας πω πως το έχω πετύχει! Είμαι πολύ ευγνώμων που σας λέω πως κάθε στιγμή βρίσκομαι όλο και πιο κοντά. Άλλωστε, πρόκειται για μια στάση ζωής παρά για μια στάσιμη ζωή...
Η συνέχεια και τα συμπεράσματα, δικά σας!

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Καλή Χρονιά ... με Α Κεφαλαίο!

Τόσο μικρές και λίγες οι ιδέες μπροστά σε όσα με γεμίζουν και ψάχνουν να εκφραστούν με όποιον τρόπο... Τόσο που νιώθω αδέξια και κάνω να φύγω.
Φευ! Για το Νέο Χρόνο ταιριάζει καλύτερο ποδαρικό απ' το φευγιό!
Ταιριάζει Αγάπη και Αφθονία σε όλα τα Αγαθά, Αρμονία και Απόλαυση, Απλόχερα να λάβουμε ό,τι ποθούμε και Αναζητούμε!
Καλή Χρονιά, λοιπόν, με Α Κεφαλαίο!
Τίποτα Β, τίποτα δεύτερο!
Κι αν τούτη η Ανάρτηση μοιάζει λίγο Ασυνάρτητη, είναι που ήμουν Απροετοίμαστη... φταίει αυτή η βλάβη η τεχνική που κάνει το blog και υπολειτουργεί ... για λίγο, ελπίζω, μέχρι να Αποκατασταθεί!
Σας Αναζητώ, μου λείπετε, θα έρθω, θα τα πούμε, Αγαπημένοι!
Η εικόνα δανεική από εδώ