Translate now !

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Πάνε ... λίγα χρόνια...

Από εδώ

Πρέπει να ήμασταν στην τελευταία τάξη του Λυκείου, ή λίγο πριν... κι αν θυμάμαι καλά, ήμασταν όλες ... μόνες, τέτοια μέρα. Και οι πέντε κολλητές φιλενάδες. Κανονίσαμε εορταστική έξοδο και η "πρόεδρος" της γυναικοπαρέας ανέλαβε να οργανώσει τις λεπτομέρειες. Πάλι!
Στολιστήκαμε και ξεκινήσαμε με σινεμά. Θα βλέπαμε το "Δωμάτιο με θέα". Μαζί με μας, είχαν κι άλλοι την ίδια ιδέα. Πολλοί! Πρέπει να 'ταν και Σαββατόβραδο, συμπτωματικά. Φτάσαμε την τελευταία στιγμή (θυμάμαι και ποια άργησε... ξανά!) και παρακολουθήσαμε όλη την ταινία, όρθιες, στο τέλος της αίθουσας! Όταν, μετά από χρόνια, ξαναείδα την ταινία στην τηλεόραση, δεν θυμόμουν τίποτα, παρά μόνο την σκηνή στη λίμνη, με τα γυμνά ανδρικά οπίσθια... Καθόλου τυχαίο!
Καταφέραμε και δεν μας έδιωξαν από την αίθουσα. Αντέξαμε τόσες ώρες όρθιες! Και ακολούθησε ποδαρόδρομος, με ανάβαση... Δεν μπορώ να θυμηθώ, από πού ξεκινήσαμε και πού πηγαίναμε για φαγητό μετά... Κάθε φορά όμως, που το πρόγραμμα το είχε αναλάβει η "πρόεδρος", καταλήγαμε με λιωμένα παπούτσια, όχι από το χορό, μα από το περπάτημα. Πρέπει να ήταν κάπου προς τα Εξάρχεια, ίσως προς το Λυκαβηττό... έτσι εξηγείται η ανηφόρα που θυμάμαι. Θα πρέπει να ήταν σε κάποια από τις αγαπημένες μας τότε κρεπερίες...
Εκεί διασκεδάσαμε την έλλειψη ρομαντικής παρέας με τον πιο επώδυνο τρόπο... Γυναικοπαρέα και γύρω-γύρω ζευγαράκια να ερωτοτροπούν! Εμείς (απτόητες;) κάναμε το ίδιο με τις γλυκές και αλμυρές κρέπες μας. Με πολύ χιούμορ, που δεν μας έλειψε ποτέ! Και περάσαμε αξέχαστα! Είχαμε φροντίσει να προσφέρουμε στους εαυτούς μας και από ένα τριαντάφυλλο!
Από τότε, δεν ξαναγιόρτασα την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Μ' ενοχλεί λίγο ο εμπορικός της διασυρμός... Κάθε μέρα περιμένω λουλούδια και αγάπη (και σοκολάτες, ναι!) από τον άντρα της ζωής μου, δεν θα τη γλιτώσει μ' ένα τριαντάφυλλο ή ένα αρκουδάκι μόνο για μια μέρα...
Κορίτσια μου αγαπημένα, να 'μαστε όλες καλά, να χαιρόμαστε τους άντρες της ζωής μας! Η μέρα εκείνη έφερε σε όλες μας τον καλύτερο!

12 σχόλια:

next_day είπε...

Τέλεια ανάρτηση!!!!
Τόσο αισιόδοξη και τόσο τρυφερή!!!!!!
Πάντως γενικότερα νομίζω είναι καλύτερα να περνάμε αυτή την μέρα με φίλους! Έτσι γιατί όπως λες κι εσύ δεν πρέπει κάποιοι να την γλυτωνουν με ένα τριαντάφυλλο και ένα αρκουδάκι!!!!
Σημασία έχει τί κάνουμε τις υπόλοιπες 364 ημέρες του χρόνου!!!!
Την καλημερα μου!

Drmakspy είπε...

Συμφωνώ μαζί σου...
Πάντως διασκέδασα με τις αναμνήσεις σου... Γλυκύτατες όπως εκείνα τα χρόνια...

she είπε...

ax ta xronia tis athootitas... :)

Ρεβεκκα είπε...

Τι ομορφη αναρτηση..οτι διαβαζα γινονταν εικονες...και ηταν τοσο ομορφες.καλη εβδομαδα...

Christiana ✾ Χριστιάνα είπε...

@ next day,
Περνώ αυτή τη μέρα, όπως όλες τις άλλες... ή σχεδόν όπως όλες τις άλλες... ερωτευμένη με μένα, με κείνον και με τη ζωή!
Σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου!

@ Drmakspy,
Πολύ χαίρομαι που έχω δείγματα της παρουσίας σου ξανά... -όχι, δεν κάνω παράπονα!!! απλά τη χαρά μου εκφράζω!!
Έχουν περάσει 20 και βάλε χρόνια από τότε, ή μόνο λίγες στιγμές;;;
Να 'σαι καλά!

@ she demon,
Χμμμ αθωώτητας σε εισαγωγικά... χα,χα!

@ Ρεβέκκα,
Σ' ευχαριστώ καλή μου, είναι αγαπημένες αυτές οι εικόνες, όπως και οι φίλες από τότε...
Καλή σου εβδομάδα!

Μοντέρνα Σταχτοπούτα είπε...

Χριστιάνα τέλειο το αφιέρωμα σου στον Άγιο Βαλεντίνο!!! :))
Αν ήταν οι άντρες να βγάζουν την υποχρέωσή τους 1 φορά το χρόνο..πάει το χάσαμε το παιχνίδι!!! χαχαχα
Να χαίρεσαι τον άντρα σου και αυτός εσένα!!!

Ευχομαι η αγάπη να είναι γιορτή στις καρδιές μας κάθε μέρα!
Καλή εβδομάδα!
Φιλιά!

Μάνα είπε...

Κοπέλα μου να σαι καλά για την όμορφη ανάμνηση που μοιράστηκες μαζί μας.
φιλούρες

Unknown είπε...

Πραγματικά ένιωσα σαν να ήμουν μαζί σας!!!! Πολύ όμορφη και ρομαντικη ανάμνηση κι ας μην περιελάμβανε κάποιον άντρα!!!

Margo είπε...

Χαχαα τι όμορφες αναμνήσεις η μέρα την έκανε πιο ιδιαίτερη αλλά η καλή παρέα περνάει καλά οποιαδήποτε ημέρα.
Να χαίρεσαι την αγάπη σου Χριστιάνα μου:)

Christiana ✾ Χριστιάνα είπε...

@ Μοντέρνα Σταχτοπούτα,
Μακάρι να 'ναι έτσι, κι αυτό στο χέρι μας είναι!
Καλή σου μέρα!

@ Μάνα,
:)

@ Maria Z.,
Ένιωσες και την κούραση στα πόδια;;; χα,χα!
Πράγματι, υπήρχε έντονος ρομαντισμός, όπως ταίριαζε στη μέρα!

@ Margo,
Τα καλά κορίτσια, λένε, πάνε στον παράδεισο, αλλά τα κακά πάνε παντού... ;-)

ιρινι είπε...

Γλύκα η ανάρτηση σου Χριστιάνα!!!Τι μου θύμησες!!!παρόμοια γεγονότα, με την παρέα ,χρόνια πρίν!!!
Νάσαι καλά!!!

Christiana ✾ Χριστιάνα είπε...

@ RIRI,
Καλωσήρθες στην παρέα! Νομίζω, όλοι μας έχουμε να μοιραστούμε παρόμοιες ιστορίες... Μεγάλη τύχη αυτό!
Να 'σαι κι εσύ καλά!