Translate now !

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Μικρά ή μεγάλα θαύματα!



Μικρά ή μεγάλα θαύματα συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας και μέσα μας! Το πιστεύω!
Τί άλλο, από θαύμα, μπορεί να ήταν αυτό που έγινε προχθές...
Οδηγούσα, και με πήραν τηλέφωνο, να μου πουν πως, μια πολύ-πολύ αγαπημένη μου θεία (αδερφή της πολύ-πολύ αγαπημένης μου γιαγιάς), αναπαύθηκε, όπως πολύ ήθελε η ίδια, τον τελευταίο καιρό. Το θαύμα ήταν πως, μετά το αρχικό "μούδιασμα" που ένιωσα, όταν πια έκλεισα το τηλέφωνο, το ραδιόφωνο άρχισε να παίζει το τραγούδι που θα βρείτε πιο πάνω. [Είναι από τα πολύ αγαπημένα μου, τώρα τελευταία, και μ' αρέσει να το ακούω ξανά και ξανά! Λατρεύω τον τρόπο που "μπαίνει" η Ελεονώρα Ζουγανέλη στη μουσική, σε κάθε στροφή.] Το έβαλα στη διαπασών και με θέα την ανταριασμένη θάλασσα (θαύμα πάνω στο θαύμα, μια και η θάλασσα δρα καταλυτικά στα συναισθήματά μου!) άφησα τα κύματα να ξεπλύνουν τη θλίψη. 
Ενώ είχα καιρό να δω τη θεία, με κάποιο τρόπο ένιωθα την ανάγκη της να φύγει, να ξεκουραστεί πια, κοντά σε κείνους που αγαπούσε πολύ! Αυτή η έντονη συναίσθηση της δικής της επιθυμίας, ήρθε και χάιδεψε το δικό μου πόνο της απώλειας -θαύμα κι αυτό...- τον έκανε να μοιάζει και λίγο εγωιστικό, μπροστά στο δικό της μέγεθος και μου θύμισε πως όσα ήθελα, τα είχα ήδη! Τις αναμνήσεις και την αγάπη της!
Συνέχισα το δρόμο, με κάποια ανακούφιση. Πήγαινα στο νοσοκομείο, να δω τον μπαμπά μου, που αναρρώνει από μια προγραμματισμένη και ως τώρα επιτυχημένη επέμβαση. Τελικά, χρειάστηκε να μείνω δύο μέρες, για να αντικαταστήσω τη μαμά μου. Μείναμε οι δυο μας αρκετές ώρες και ένιωσα τόσο τυχερή και ευλογημένη, για τις τόσες πολλές στιγμές που κέρδισα, ακόμα και την ώρα που τον βοηθούσα να φάει, ή τον ανασήκωνα για να πιει νερό, ή του κατέβαζα το χέρι ξανά και ξανά για να τρέχει ανεμπόδιστος ο ορός, ή τον έβλεπα τόσο ήρεμο και ευχαριστημένο να διαβάζει το βιβλίο του...
Κουράστηκα, ναι. Και πιο πολύ, που έπρεπε να πάω, με διπλή συγκοινωνία, να συναντήσω τον άντρα και τα παιδιά μου, για λίγα απογευματινά ψώνια. Μα, η αγκαλιά τους ήταν πιο δυνατή από την κούραση και -ω του θαύματος- την έδιωξε ... σχεδόν.
Η σημερινή λιακάδα, που στέγνωνε και τις τελευταίες σταγόνες της βροχής που απείλησε να μας αποκλείσει, ήταν ο καταλύτης! Αυτός, και τα αγριολούλουδα του κήπου! Έκοψα λεμόνια από τη λεμονιά μας και μετά κάθισα με τις ώρες και χάζευα τα αγριολούλουδα, ενώ ρουφούσα τη ζέστη του ήλιου, με κάθε κύτταρό μου.
Μαζί τους φωτοσύνθεσα! Τα όσα θαύματα είχαν συμβεί -και συνέβαιναν και θα συμβαίνουν- ήμουν τυχερή και τα είχα δει, τα είχα νιώσει! Ήμουν στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή! Ήμουν εγώ!
Ακόμα και η διαδικασία του να δέχεσαι ένα δώρο -ένα θαύμα- δεν είναι μια παθητική διαδικασία. Απαιτεί δράση. Κάποιος μπορεί να σου χαρίσει το δαχτυλίδι που πάντα ονειρευόσουν και εσύ να κάθεσαι, να τον κοιτάς, με το κουτάκι στο χέρι του, να τον τρώνε τα πατώματα... χωρίς να λες κουβέντα! Αν δεν τον αγκαλιάσεις και πεις το ΝΑΙ, με όλη τη δύναμη της καρδιάς σου, δε θα σου βάλει το δαχτυλίδι στο δάχτυλο... δεν θα γίνει ποτέ δικό σου! Ούτε δικός σου!
Ακόμα κι όταν σου χαρίζουν ένα θαύμα, θα πρέπει να πάρεις την απόφαση, να δεχτείς το μεγαλείο του! Θα πρέπει να αδράξεις την στιγμή, την μοναδική, ίσως, ευκαιρία! Θα πρέπει να κάνεις την απόφασή σου πράξη! Να μην αφήσεις τη στιγμή να περάσει ... έτσι! Αλλιώς, σου χάρισαν ένα θαύμα, μα εσύ δεν το είδες... Δεν το δέχτηκες... Έστω κι αν, το να το δεχτείς, σημαίνει να το γευτείς, να το αφήσεις να πλουτίσει τα όσα αισθάνεσαι και να το φυλάξεις μαζί με τις άλλες, πολύτιμες αναμνήσεις σου! Και μην ξεχάσεις... να είσαι ευγνώμων γι' αυτό!




Υ.Γ.... Ελεονώρα, όχι, η αγάπη δεν αργεί πάντα! Σίγουρα όχι!

8 σχόλια:

Mana είπε...

δυνατή ανάρτηση. θαύματα γίνονται καθημερινά. πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά για να τα βλέπουμε. Καλή σου βδομάδα γλυκειά μου. το δώρο σου πολύ καλό. το απολαμβάνω καθημερινά.

Christiana ✾ Χριστιάνα είπε...

@ Mana,
Έτσι ακριβώς!
Καλή σου εβδομάδα και χαίρομαι πολύ που σ' αρέσουν...

apinkdreamer είπε...

τι τρυφερη και συγκινητικη αναρτηση...κι εγω ακριβως τα ιδια συμμεριζομαι...κι αυτη τη λεξη εχω στο νου: ευγνωμοσυνη!

next_day είπε...

Τόσο αληθινή ανάρτηση.. τόσο δυνατή και τόσο μέσα στην ζωή...
Να είσαι καλά να την θυμάσαι την αγαπημένη σου θεία.. μα περισσότερο να μπορείς να βλέπεις τα μικρά θαύματα που συμβαίνουν κάθε μέρα γύρω μας!
Μαζί σου ανακάλυψα κι εγώ ένα θαύμα που αδυνατούσα απο χθές βράδυ να το δώ!
Καλη σου μέρα!

Unknown είπε...

Όταν σε διαβάζω μου κάνει καλό.
Ευχαριστώ.

Την αγάπη μου κορίτσι μου.

Christiana ✾ Χριστιάνα είπε...

@ a pink dreamer,
Η ευγνωμοσύνη που νιώθω, μεγαλώνει κάθε φορά τη μαγεία των θαυμάτων!
Καλή σου μέρα!

@ next day & meggie,
Αν το κατάφερα αυτό, έστω και στο ελάχιστο, μόλις μου χαρίσατε άλλο ένα θαύμα η κάθε μια σας!
Σας ευχαριστώ!
Να 'στε καλά!

Μοντέρνα Σταχτοπούτα είπε...

Κάθε μέρα νιώθω ότι γίνονται μικρά ή μεγάλα θαύματα , στην ζωή μου..
Το πιο σημαντικό είναι, να έχουμε την διάθεση να τα δούμε..
Καλή εβδομάδα χριστιάνα μου!
Φιλιά πολλά!

Happy Kathy είπε...

Γράφεις τοοοόσο όμορφα Χριστιάνα....με συνεπήρες!!!Μπράβο σου!!Και φαίνεται από τη γραφή σου πως ότι λες το εννοείς πραγματικά και βγαίνει από μέσα σου!!!Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου...!!
Συλληπητήρια για τη θεία σου και περαστικά στο μπαμπούλη σου...χεχε

Καλήμέρα σε οοόλους!!!