Art Every Day Month - Ημέρα 30η

Πέρασαν πολλές μέρες! 
Στην αρχή δεν είχα κάτι να γράψω... προτιμούσα να δημιουργώ, παρά να "μιλώ" για τις δημιουργίες μου... Και τις μέρες αυτές, απλά σιωπώ, "ακούγοντας" την εσωτερική μου φωνή.
Μετά όμως, είχα σειρά τεχνικών προβλημάτων. Η σύνδεσή μου με το internet είναι υπόθεση πολύ ... ευαίσθητη, ας το πούμε έτσι, τις τελευταίες ημέρες, ακόμη και τώρα που γράφω, ποιός ξέρει αν θα μπορέσω ως το τέλος να κάνω την ανάρτηση και πότε;
Γι’ αυτό ας το κρατήσω λιτό και λακωνικό...
Ετοιμάστηκαν λοιπόν (ανάμεσα σε άλλα ...) τρία κασκόλ-γιακάδες. Ένα του Αρχηγού, ένα δώρο και ένα δικό μου.

Να τα και τα τρία μαζί... 

  

Το δώρο...

  
...και το δικό μου. Το νήμα του είναι τέτοιο που αυξομειώνεται το πάχος του και δίνει αυτό το αποτέλεσμα...

Τούτο το μωρό που ακόμη κρέμεται στις στρογγυλές βελόνες και μεγαλώνει σειρά τη σειρά, αισιοδοξεί, όταν μεγαλώσει, να γίνει μια τσάντα για την μικρή μου κόρη... Θα σας αυτοπαρουσιαστεί μόλις ολοκληρωθεί...
 

 

Θα σας αφήσω όσο τα πράγματα "λειτουργούν" ομαλά, και θα τρέξω να ετοιμάσω για αύριο... Μη μείνει η γιορτή στον αέρα...

Αύριο αλλάζει και ο μήνας ... Ολοκληρώθηκε εδώ ο "Μήνας καθημερινής δημιουργικότητας". Την ουσία του την κρατώ, μια και έτσι ζω και δεν θέλω να το αλλάξω. Χωρίς να δημιουργώ, νιώθω μισή. Απλά, δεν θα σας βομβαρδίζω καθημερινά με τα κατορθώματά μου... 

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΛΕΞΙΜΑΤΟΣ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ!

Art Every Day Month - Ημέρα 23η

Η Τέχνη και η Δημιουργία δεν χρειάζεται να εκπορεύονται από εμένα για να ζω δημιουργικά... Μπορώ απλά να τις απολαμβάνω, ως το μεδούλι! Δεν το ανακάλυψα σήμερα αυτό, ίσως μόνο να είχα μια από τις στιγμές συνειδητοποίησης. 
Χθες ήταν, κάνοντας μια βόλτα στην ... blogοσφαίρα, που πέρασα από το σπίτι της Margo για να δημιουργήσω σύνδεσμο στην προηγούμενη ανάρτησή μου, για το νέο παιχνίδι ... Και πριν προλάβω να κλείσω τη σελίδα της, η μουσική άρχισε να παίζει... Ευτυχώς! 
Όπως σας είπα και χθες, είναι (ίσως, δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο αυτή τη στιγμή και ζητώ συγνώμη) το μόνο blog, του οποίου τη μουσική επιλογή απολαμβάνω και δεν τρέχω να κλείσω τρομαγμένη! Η μελωδία άρχισε και με σήκωσε μαζί της, όπως τα μπαλόνια σήκωναν το παιδάκι... Αφού επανήλθα στην πραγματικότητα, αναζήτησα τον τίτλο του κομματιού : 

Γιώργος Βαρσαμάκης - Διαδρομή στα σύννεφα (George Varsamakis - Way on clouds). 



Άκουσα όσα κομμάτια του βρήκα, και μαγεύτηκα. Από εκείνη την ώρα τα ακούω συνέχεια...
Το αστείο είναι, πως η τελευταία ανάρτηση της Margo, πριν μια εβδομάδα περίπου, περιείχε αυτό ακριβώς το video και τη μουσική. Μα, ομολογώ, σπανίως ανοίγω μουσικά κομμάτια στις αναρτήσεις. Κακώς, όπως αποδεικνύεται, μια και μέσα απ’ αυτά μπορεί να γνωρίσω νέους κόσμους... Έμαθα το μάθημά μου τώρα, άλλαξα τακτική.
Την ευχαριστώ πολύ για το παράθυρο που μου άνοιξε, δεν ήξερα καν την ύπαρξή του ...
Όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για το νέο αυτό συνθέτη, μπορούν να ρίξουν μια ματιά εδώ. Αφού πρώτα απολαύσουν άλλο ένα κομμάτι ... που με δυσκολία ξεχώρισα από τα υπόλοιπα.

Γιώργος Βαρσαμάκης - Ο κόσμος για δύο (George Varsamakis - World for two)




Σας αφήνω χορτάτους ή πεινασμένους ... 
Καλό σας ταξίδι και ...  
Μην ξεχνάτε και την πρόσκληση, ε;;;

Art Every Day Month - Ημέρα 22η

Έπλεξα, ναι, αλλά μην σας αγχώνω κιόλας πρωί-πρωί... Και μαγείρεψα, φυσικά, όπως όλες μας (ή σχεδόν όλες...), ζύμωσα ζύμη για πίτσα που ετοίμασα για το πάρτι της ανιψούλας μου της πρώτης (να ’ναι γερό και τυχερό το κοριτσάκι μας), τεμπέλιασα και λίγο... και είπα να μπω μαλακά στην νέα εβδομάδα, με ένα παιχνίδι που κυκλοφορεί τελευταία...

Με προσκάλεσε η apinkdreamer. Γράφουμε 5 πράγματα που μας αρέσουν στο blogging, 5 που δεν μας αρέσουν και καλούμε 5 φίλους να παίξουν με τη σειρά τους... 
Αυτά που μ’ αρέσουν στο blogging :

1. Το ότι γνώρισα έναν καινούριο (για μένα) ολόκληρο κόσμο, με τα όμορφά του που κρατώ, με τα άσχημά του που φτού τους και τα αγνοώ...,
2. Το ότι εμπνέομαι, καμαρώνω και με προκαλούν θετικά όσοι έχω επιλέξει να παρακολουθώ στο γράψιμό τους,
3. Το ότι ο καθένας βάζει κομμάτι του χαρακτήρα του και της προσωπικότητάς του ακόμη και στο σχεδιασμό της εμφάνισης του blog του, είναι σαν να μπορώ να πάρω μια γεύση από αυτό που έχει μέσα του,
4. Το ότι έχω έρθει σε επαφή με αξιόλογους ανθρώπους που διαφορετικά δεν θα μπορούσα,
5. Το ότι βρίσκω πληροφορίες, σκέψεις, ιδέες, χιούμορ (απίστευτο!) που διαφορετικά δεν θα μπορούσα... και που μου φτιάχνουν τη διάθεση.

Αυτά που δεν μ’ αρέσουν στο blogging... 

1. Τα blogs - δελτία ειδήσεων στην κάκιστη μορφή τους, τα οποία και ΔΕΝ παρακολουθώ,
2. Τα blogs - διαφήμιση που για να μπορέσεις να εντοπίσεις την ανάρτηση μέσα στο βομβαρδισμό των διαφημίσεων ... σκάβεις, ψάχνεις, βαριέσαι και φεύγεις, τα οποία επίσης ΔΕΝ παρακολουθώ,
3. Ο πανικός που με πιάνει όταν, ενώ είμαι χαλαρή και διαβάζω ... ξαφνικά από το πουθενά "πετάγεται" μια μουσική. Υπάρχουν όμως και κάποιες εξαιρέσεις, όπως αυτή της Margo (George Varsamakis : Way on clouds) που ακούω αυτή τη στιγμή, και δυο τρεις άλλες που μου έχουν τύχει, που είναι απίθανα κομμάτια και δεν θέλω να τελειώσουν...,
4. Τα σχόλια τύπου "αντιγραφή-επικόλληση" μόνο και μόνο για να δώσουν το (απαραίτητο ;;;) παρόν ή για να διαφημίσουν το (άσχετο με το θέμα σου ;;;) blog τους,
5. Λεπτομέρειες, όπως η λεκτική επαλήθευση (την οποία ομολογώ, είχα κι εγώ, όμως την έβγαλα!!! Βλέπετε, όταν πρωτοέφτιαχνα το blog, δεν είχα πρότερη εμπειρία... Ζητώ συγνώμη εκ των υστέρων!), οι βαριές σελίδες, και άλλες, που δεν μου έρχονται στο νου τώρα, που όμως δεν θα με αποτρέψουν από το να διαβάσω ένα post αν κατά τ’ άλλα μ’ αρέσει.

Και τώρα... η καμπάνα χτυπάει για τους :

1. Mana,
2. She demon,
3. Μάγισσα Κίρκη,
4. Margo,
5. Meggie 

εφ’ όσον θέλουν, ποτέ με το ζόρι... Επίσης, χτυπά ΕΠΙΣΗΜΩΣ και για όλους όσους επιθυμούν να λάβουν μέρος !!! Και όποιος τολμήσει αυθάδικα να τους ρωτήσει "ποιός τους κάλεσε" να απαντήσουν ... Η ΖΩΗ!


Υ.Γ. Μην ξεχνάτε και την πρόσκληση, ε;;;

Art Every Day Month - Ημέρα 18η

Βραβεία βροχή και ετοιμασίες για γενέθλια...

Ο καιρός πλησιάζει ... Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ξαναγυρνάω στο τότε που ήμουν μικρό παιδί! Που το σπίτι ετοιμαζόταν έτσι κι αλλιώς για το χειμώνα και μετά για τα Χριστούγεννα. Που στρώνονταν τα χαλιά και τα έπιπλα μοσχοβολούσαν "κερί". Που γυαλίζονταν τ’ ασημικά και έβγαιναν τα καλοκαιρινά καλύμματα. Που εγώ ένιωθα πως όλα αυτά γινόντουσαν για μένα και γιόρταζα μόνη μου μέεεερες πριν. Που σήμερα ξέρω πως κάποιες ετοιμασίες θα γίνονταν έτσι κι αλλιώς, είτε πλησίαζαν τα γενέθλιά μου και συνεπώς το πάρτι μου, είτε όχι, μα δεν με νοιάζει, η αίσθηση είναι η ίδια! Γιατί η γλυκιά ανάμνηση έχει χαραχτεί τόσο βαθιά που δε σβήνει με καμιά λογική, καμιάς (μεγαλύτερης πια) ηλικίας. Όχι πως προσπαθώ κιόλας ιδιαίτερα... 
Ευχαριστώ μαμά, ευχαριστώ μπαμπά!


Ετοιμαστείτε λοιπόν, φορέστε τα άνετά σας, προβάρετε τα λόγια σας, φέρτε και φίλους παρέα και κοπιάστε στο σπίτι μου ως την 30η Νοεμβρίου! Αφήστε ένα μήνυμα, μια ευχή, οτιδήποτε σκεφτείτε, είτε στα σχόλια είτε στο email ή στο Facebook, και εγώ θα φροντίσω για τα κεράσματα... δε θα φεύγατε με άδεια χέρια!
Το πάρτι θα γίνει την 1η Δεκεμβρίου, στα 41 γενέθλιά μου και θα περιέχει όλες σας τις συμμετοχές και μια κλήρωση..... 
Γιορτάζω το ότι γεννήθηκα και όχι το ότι μεγαλώνω...

Περιμένω...
Ως τότε, χαρίζω κι άλλο βραβείο, μια και μου το χάρισαν! 
Και να φανταστεί κανείς ότι όταν πρωτάνοιξα αυτό το σπίτι και δεν είχα ιδέα από blogs έψαχνα να δω από πού μπορώ να βρω βραβεία για να δώσω σε εκείνους που μ’ άρεσαν περισσότερο... Δεν ήξερα...  

ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΦΕΥΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

 Μου το έδωσε η Πολυτεχνίτισσα lourdi, όνομα και τέχνη, και την ευχαριστώ πάρα πολύ, γιατί η χαρά μου όταν παίρνω δώρα είναι πάντα μεγάλη!
Ως εξειδικευμένο βραβείο, το προσφέρω με τη σειρά μου στους Happy Kathy, Pink Dreamer, Invictus, και Marion για την εφευρετικότητά τους ... που ο καθένας τους εκφράζει εντελώς διαφορετικά! Πάντα έτσι σας εύχομαι!

Art Every Day Month - Ημέρα 17η

Ήταν έτοιμο από μέρες... Απλά έπρεπε να βρω εύκαιρο το μοντέλο, για να μου ποζάρει με το φως της ημέρας... 
Τούτο το πλεκτό είχε κληρωθεί δεύτερο. 
Σε μια λίστα που ευτυχώς ανανεώνεται... 
Μια και το πλέξιμο το αγαπάω και με ξεκουράζει, όσο ο καιρός βοηθά και δεν ιδρώνουν τα χέρια (και ευτυχώς είμαστε ακόμα στο φθινόπωρο), έχω μπροστά μου πολλούς πόντους να κρεμάσω πάνω τους τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. 
Όταν τελειώνει ένα έργο, το τινάζω, φεύγουν από πάνω του όλες οι έννοιες και οι στενοχώριες και μένουν μόνο τα όμορφα να στολίζουν όπως μόνο αυτά ξέρουν!



Ε, δείτε κι από κοντά, δίκιο δεν έχω;

Μα, τί θα πείτε της τρελής; Όχι;;;

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΛΕΞΙΜΑΤΟΣ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ!

Art Every Day Month - Ημέρα 16η

Κατά πόσο είναι τέχνη το να ξεκαθαρίζεις μια αποθήκη στην οποία δεν μπορούσες καλά-καλά να μπεις, το αφήνω σε σας να το σχολιάσετε. Είναι όμως σίγουρα δημιουργικό! Είχε γίνει επιτακτική ανάγκη, μια και εδώ και καιρό, εφαρμόζαμε τη μέθοδο ... ανοίγω προσεκτικά την πόρτα - πετώ μέσα γρήγορα αυτό που έχω στα χέρια - ξανακλείνω γρήγορα την πόρτα πριν το χάος με εκδικηθεί και μου έρθει κάτι στο κεφάλι!
Την αγάπη μου στο ξεκαθάρισμα και στο να δίνω-πετώ πράγματα που πλέον δεν τα χρειάζομαι, σας την έχω αναλύσει, ομολογώ όμως ότι δεν έχω καταφέρει, όσο κι αν το προσπαθώ, να την μεταλαμπαδεύσω στα παιδιά μου... ιδίως στη μικρότερη. Έτσι, όλον αυτόν τον καιρό από την προηγούμενη τακτοποίηση, εννιά με δέκα μήνες πριν, είχε προλάβει και είχε γίνει ο χαμός! Προσέξατε τη λεπτομέρεια; Η προηγούμενη ήταν "τακτοποίηση" και όχι ξεκαθάρισμα, πολύ σημαντική διαφορά! Αυτό σημαίνει ότι ο πάτερ φαμίλιας (κυρίως αυτός) είχε σηκώσει τα μανίκια και είχε βάλει τα πράγματα στη θέση τους! Χωρίς να πεταχτεί τίποτα! 
Αυτήν την φορά όμως, δεν έπαιρνε αναβολή! Είχα ήδη ξεκαθαρίσει ένα μεγάλο μέρος από τις αρχές Οκτωβρίου, δημιουργώντας χώρο πάνω στα ράφια και τώρα ήταν η μεγάλη ώρα να αναλάβουν δράση τα παιδιά! Βγήκαν πολλά πράγματα έξω από την αποθήκη, τα ξεχώρισαν σε πετάμε-χαρίζουμε-κρατάμε (τί απλό και γρήγορο που είναι να το διηγείσαι...), τα τελευταία τα έβαλαν σε κούτες ανά κατηγορίες και μετά ανέλαβε πάλι ο πάτερ φαμίλιας να τα τακτοποιήσει μέσα στην αποθήκη.
Επιτέλους! Ένας "λεκές" λιγότερος !!!  
Συμπέρασμα ... Έπρεπε να έχω φωτογραφίες πριν κι όχι μόνο μετά... Θα δούμε πόσο θα χρειαστεί να περιμένετε πάλι... ως το επόμενο "πριν"!

Κι άλλο συμπέρασμα ... Αν δεν είναι τέχνη το ξεκαθάρισμα, είναι σίγουρα τέχνη το να μπορείς να προλαμβάνεις το χάος που προκαλεί η συσσώρευση πραγμάτων που δεν χρειάζεσαι πια... Τέχνη που μάλλον δεν κατέχω καλά ακόμη.

Art Every Day Month - Ημέρα 14η

Για περάστε να λάβετε τα βραβεία σας ...

Από μικρή, λάτρευα τις εκπλήξεις και τα δώρα! Να προσφέρω και να λαμβάνω. Όταν μάλιστα τα δυο τους συνδυάζονται, είναι το καλύτερο! 
Όταν λοιπόν η Pink Dreamer μου χάρισε αυτό το βραβείο, η χαρά μου ήταν σαν του μικρού παιδιού! Δεν μπορούσα να την κρύψω... Και γίνεται μεγαλύτερη, μόνο με έναν τρόπο! Με το να χαρίσω αυτό το βραβείο με τη σειρά μου σε κάποιους bloggers που αγαπώ πολύ να διαβάζω, τον καθένα για διαφορετικό λόγο...

1. Στην margo, γιατί, "αποκεντρωμένη" κι εκείνη, στέλνει εικόνες γαλήνης και ομορφιάς,
2. Στην meggie, για τα ταξίδια του νου και της καρδιάς (από κάποια μέρη τους έχω περάσει κι εγώ ...),
3. Στην αχτίδα, πραγματική αχτίδα στην ίδια τη ζωή της, συνεπώς και στων άλλων,
4. Στον invictus, για την ... απερίγραπτη θεματολογία του, με ρυθμούς άπιαστους,
5. Στην φοράδα στ’ αλώνι, γιατί έτσι (!!!),
6. Στην φυσικένια, για τις αναζητήσεις της στο σύμπαν,
7. Στην mana, για το χιούμορ της και τις ... σωστά διαλεγμένες φωτογραφίες ;-) ,
8. Στην Λυδία, για την πολύτιμη δουλειά που κάνουν,
9. Στην she demon, γιατί είναι ... δαιμόνια και με κάνει και γελάω,
10. Στην porcupine, έτσι απλά... , και τελευταία, μα όχι έσχατη,
11. Στην happy cathy, για το υπέροχο ταλέντο της και την δύναμη της αισιοδοξίας της,

Καλή εβδομάδα να έχουμε, δημιουργική και χαρούμενη!

Art Every Day Month - Ημέρα 13η

Για σήμερα προτίμησα δημιουργίες Άλλου...

Τα λεμόνια ξεπλυμένα από τη βροχή, χωρίς τίποτα το περιττό να τα βαραίνει πια...

και το μέγεθος και την ηλικία μιας γέρικης ελιάς... Δίπλα της όλα παίρνουν τη σωστή τους διάσταση!

Όταν η καθημερινότητα μας κατακλύζει... καλό είναι όποτε μπορούμε, να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να εστιάζουμε σε κάτι μεγαλύτερο! Όταν τα μικρά πράγματα έχουν την τάση να τραβούν την προσοχή μας και να μας αποδυναμώνουν, συχνά, το μόνο που χρειάζεται είναι να τα ξαναβάλουμε στη σωστή τους διάσταση, να πάρουμε μια βαθιά αναπνοή και να δούμε τί πραγματικά βρίσκεται μπροστά μας, τί είναι σημαντικό. Μια και τα περισσότερα ... είναι θέμα προοπτικής!
Σου το αφιερώνω!

Art Every Day Month - Ημέρα 12η

Έτοιμο και το δεύτερο πλεκτό! 
Και φυσικά, ίσα που περίμενε να βγει από τις βελόνες... Το άρπαξε, το φόρεσε και καμάρωνε!
Τί κι αν ο καιρός είναι ζεστός ακόμη. Περιμένουν τα παιδιά; 
Προς το παρόν μόνο βροχές μας κάνει... 
Ήταν πανέμορφα πάλι σήμερα το πρωί! 
Πίναμε τον καφέ μας παρέα με τον συν-εορτάζοντα και χαζεύαμε έξω τη βροχή που ξέπλενε τα πάντα. Ήταν από αυτές τις μαγικές στιγμές που νιώθω ευλογημένη! Καιρό είχα να το νιώσω! Και ευχαριστώ γι’ αυτό!

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΛΕΞΙΜΑΤΟΣ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ!

Art Every Day Month - Ημέρα 11η

Σήμερα γιορτάσαμε αυτό που δημιουργήσαμε πριν ... 15 χρόνια! Μια νέα οικογένεια! 
Γιορτάσαμε αυτά που νιώθει ο ένας για τον άλλο. Το ότι από το τίποτα φτιάξαμε κάτι σπουδαίο και υπέροχο!

Οι εκπλήξεις λοιπόν που ετοίμαζα χθες ήταν για εκείνον... καταλαβαίνετε, έτσι;
Οι λοιπές δημιουργίες από αύριο ;-)

Art Every Day Month - Ημέρα 10η

Καθόλου δεν χαζεύω! Δημιουργώ! Φτιάχνω! Ετοιμάζω ... εκπλήξεις για αύριο! 
Μια και δημιουργία σημαίνει να φτιάχνεις ΚΑΤΙ εκεί που ήταν το ΤΙΠΟΤΑ!!!

Εικόνα δανεική από εδώ

Art Every Day Month - Ημέρα 9η

Το πρώτο δημιούργημα ετοιμάστηκε ... Βιαζόταν πολύ να βγει από τις βελόνες, μια και προοριζόταν για δώρο σε μια μικρή μας φίλη. Γι’ αυτό, ακόμη και οι φωτογραφίες του βγήκαν βιαστικά... αμέσως μετά τυλίχτηκε, στολίστηκε και έφυγε μαζί μας, για το νέο του σπίτι.
Όπως βλέπετε αλλά... μπορεί να μην καταλαβαίνετε, πρόκειται για ένα "κασκόλ-γιακά" στολισμένο με μια καρφίτσα λουλούδι, επίσης φτιαγμένη από ’μένα με αγάπη. Αν καταφέρω στο μέλλον να το φωτογραφίσω φορεμένο, υπόσχομαι να σας το δείξω. 
Βγήκε τόσο αφράτο! Το σχήμα του βοηθά να φορεθεί με πολλούς τρόπους, εδώ ήταν απλά μια πρόταση, για να φαίνεται και η καρφίτσα.                                                            

Σειρά έχουν πάρει ήδη, μετά από κλήρωση για να μην έχουμε τσακωμούς, ... άλλα επτά έργα. Ανυπομονούν από κουβάρι να γίνουν αγάπη και  μετά αγαπημένα. Σίγουρα θα γίνουν δημιουργία και αυτό είναι ήδη πολύ! 

Και μακάρι να αξιωθούν να κουβαλήσουν επάνω τους και μνήμες... 

Χάλια Έγινα...

Τόπος αγαπημένος, γεμάτος αναμνήσεις οι οποίες εμπλουτίζονται ως σήμερα με κάθε ευκαιρία. Όσο υποκειμενικά κι αν τον βλέπω, μια και είναι περισσότερο από ΤΟΠΟΣ, είναι κομμάτι του εαυτού μου, δεν θα μπορούσα να μη διακρίνω την άνθισή του τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Σημάδια ορατά όχι μόνο στους μόνιμους κατοίκους, αλλά και στους επισκέπτες, τακτικούς και μη. Ακόμη και στα παιδιά! Τα δικά μου παιδιά, για παράδειγμα.
Καλύτερη οργάνωση, "νοικοκυροσύνη", φροντισμένη καθαριότητα, πλούτος πολιτιστικών εκδηλώσεων που μετρημένες άλλες ελληνικές πόλεις μεγαλύτερου μεγέθους γνωρίζουν, ένα σύνολο από υποδομές που σε έκαναν να νιώθεις καλύτερα, σου πρόσφεραν αυτό που λέμε ... καλύτερο επίπεδο διαβίωσης. 
Οι εθελοντές πάρα πολλοί. Εκείνοι που πλαισιώνουν τους οραματιστές! 
Οργανώθηκε ομάδα για βοήθεια στο σπίτι, η οποία συγκέντρωνε προσφορές κατοίκων (εκεί ταξίδεψε και το βρεφικό καροτσάκι μας) αλλά και ... "ανακάλυψε" πως σε μεγάλα σούπερ μάρκετ, τρόφιμα με κοντινή (αλλά ασφαλή) ημερομηνία λήξης προσφέρονται ... δωρεάν!!! Ανέλαβε λοιπόν τη συγκέντρωση και το διαχωρισμό τους ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε οικογένειας που λάμβανε μέρος στο πρόγραμμα.
Περιορισμένος ο τόπος, ολοένα αυξανόμενα τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια... Οργανώθηκαν περιφερειακοί χώροι ελεγχόμενης (για να αδειάσουν επιτέλους από τα δεκάδες παρατημένα αυτοκίνητα) στάθμευσης, κυκλοφόρησε δωρεάν δημοτική συγκοινωνία, ορίστηκαν πεζόδρομοι οι εμπορικοί δρόμοι κατά τις ώρες καταστημάτων και η παραλιακή οδός το βράδυ.
Ο δήμαρχος και οι δημοτικοί σύμβουλοι παραχώρησαν το μισθό τους ώστε να γίνουν έργα ... για παράδειγμα, ένα μεγαλύτερο γυμνάσιο που θα σταματούσε το αναγκαστικό μοίρασμα σε πρωινή-απογευματινή βάρδια.
Ο πολυαναμενόμενος αγωγός νερού, η αποχέτευση, ο κυματοθραύστης, νέα μικρότερα λιμάνια, έργα που ξεκίνησαν ή εγκρίθηκαν και έχουν δρομολογηθεί. Με κόπο, με αφιέρωση, με αγάπη για τον τόπο και με πίστη να τον κάνουν καλύτερο.
Λεπτομέρειες δε γνωρίζω, και προφανώς θα είναι κι άλλα, μη ορατά δια γυμνού οφθαλμού, ή που απλά δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή...
Γνωρίζω όμως πως κάθε φορά που επέστρεφα από ’κει, αγανακτούσα και θύμωνα που οι εδώ "άρχοντες", στο μέρος που ζω τα τελευταία εννιά χρόνια, καταδικάζουν τον τόπο στην πλήρη α-κ-ι-ν-η-σ-ί-α. Δεν είχα την απαίτηση να πρωτοτυπήσουν... Μακάρι να μπορούσαν να αντιγράψουν με επιτυχία ακόμη και ένα μικρό ποσοστό των όσων είχαν γίνει εκεί...

Εικόνα δανεική από εδώ

Τώρα; Το πρότυπό μου θα μείνει ανάμνηση;
Η πλειοψηφία των κατοίκων αποφάσισε να μην τιμήσει με την ψήφο της τη συνέχιση του έργου που "παλεύτηκε" τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Συνηθίζουμε να παραπονιόμαστε για ανάξιους πολιτικούς, για ανάξιους ηγέτες. Κι όταν εμείς αποδεικνυόμαστε ανάξιοι των ηγετών μας; Τί γίνεται τότε;
Γι’ αυτό, χάλια Έγινα... ! 


"Το ρεπορτάζ ΔΕΝ είναι διαφημιστικό!", έτσι δε λένε;  Δεν είναι καν ρεπορτάζ! Είναι κατάθεση φωνής, ή, ψυχής περισσότερο, αφιερωμένη σ’ εκείνους που πρέπει να θυμούνται πως "Δεν πήγαν τσάμπα οι κόποι".
Και σήμερα Τέχνη δεν έχει! Αύριο πάλι...

Art Every Day Month - Ημέρα 7η

Τούτο ήταν το δώρο μου για την Pink Dreamer που έχει σήμερα γενέθλια και της στέλνω και πάλι τις ευχές μου!

Υ.Γ. Μπαμπά, όταν πριν από ... 23 (ναι, τρέξτε να υπολογίσετε) χρόνια ψήφιζα για πρώτη φορά, και μου είπες την ώρα που έφευγα "ψήφισε το σωστό!", τί εννοούσες; Μεγάλο βάρος κουβαλάω τόσα χρόνια μέσα μου!!! Το ύφος σου πάντως έλεγε "θέλει μια ζωή να σου τα εξηγήσω... αλλά δεν προφταίνω τώρα!".
Σωστά; Θα σε πάρω τηλέφωνο να μου πεις τελικά, δεν αντέχω...

Art Every Day Month - Ημέρα 6η

Κοτόπουλο γιαμ-γιαμ με λεμόνι και μέλι!
Υλικά
2 πακέτα κοτόπουλο φιλέτο από μπούτι (κατά προτίμηση)
2 μέτρια κρεμμύδια κομμένα στα οκτώ
χυμό από 2 λεμόνια
2 ποτήρια νερό περίπου ή όσο "τραβήξει"
αλάτι, πιπέρι, ρίγανη, δεντρολίβανο
2 κ.σ. μέλι

Εκτέλεση
Αφού ξεπλύνουμε τα κοτόπουλα, τα βάζουμε σε αντικολλητική κατσαρόλα ΧΩΡΙΣ λάδι ή άλλο λίπος και τα "τσιγαρίζουμε" με τα υγρά τους, μέχρι να ασπρίσει το χρώμα τους. Προσθέτουμε τα κρεμμύδια και ανακατεύουμε.
"Σβήνουμε" με το χυμό λεμονιού.
Προσθέτουμε το ένα ποτήρι νερού και τα αλατοπίπερα και μυρωδικά.
Χαμηλώνουμε τη φωτιά (στο 4-5 από 9 το βάζω εγώ) ώστε να σιγοβράζει και το αφήνουμε 2 ώρες (ναι, καλά είδατε) με ανοιχτή κατσαρόλα, ανακατεύοντας πότε-πότε. Κατά τη διάρκεια προσθέτουμε λίγο νερό αν το έχει "πιει". Το ζητούμενο είναι στο τέλος να μείνει με αρκετό ζουμάκι, γιατί η σάλτσα αξίζει!
Αφού σβήσουμε το μάτι ;-) προσθέτουμε το μέλι και ανακατεύουμε.
Προσωπικά το συνοδεύω με ρύζι, αλλά περί ορέξεως....
Την συνταγή την είχα δει πριν ένα-δύο χρόνια στην τηλεόραση, δεν θυμάμαι σε ποιά εκπομπή. 
Σας την είχα τάξει και είπα μια και αύριο ψηφίζουμε, να μην αφήσω εκκρεμότητες... Τουλάχιστον εγώ, να έχω ήσυχη τη συνείδησή μου! 
Και δεν είναι ντροπή, όσοι δεν είναι ικανοί, ας μείνουν σπίτι τους... μπορούν να αρχίσουν το πλέξιμο, όπως εγώ, ή χίλιες δύο άλλες ασχολίες. 
Μόνο οι άξιοι να βγουν μπροστά, παρακαλώ! Μόνο οι άξιοι!

Εικόνα δανεική από εδώ

 

Art Every Day Month - Ημέρα 5η

Σήμερα δημιούργησα τις προϋποθέσεις... Χωρίς αυτές συνέχεια δεν υπάρχει!

Art Every Day Month - Ημέρα 4η

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Σήμερα το menu περιλαμβάνει κοτόπουλο με λεμόνι και μέλι, τυρόπιτα και σαλάτα με σπανάκι! Ναι, καλά το μαντέψατε, πάλι ζύμωσα και φούρνισα :) Σας άνοιξα την όρεξη; Ωραία! Είναι και η ώρα τέτοια... Κρατήστε την όρεξή σας για επόμενη ανάρτηση όπου και θα σας δώσω τις συνταγές. Για σήμερα έχω κάτι άλλο, πιο επείγον και καθόλου γευστικό με την πολύ στενή έννοια της λέξης...
Ήθελα από μέρες να ετοιμάσω κάτι για το πάρτυ γενεθλίων της Pink Dreamer, μα δεν έβρισκα τίποτα να με ικανοποιεί... Με άδεια χέρια θα πήγαινα;;
Άνοιξα λοιπόν το μαγικό μου (μια και τίποτα δεν της ταιριάζει περισσότερο από μαγεία και μπόλικη νεραϊδόσκονη!!!) Tablet Pen και ... το άφησα να με οδηγήσει με "πλοηγό" τις ζεστές ευχές μου!
Το αποτέλεσμα δεν θα σας το αποκαλύψω ακόμη, να μη χαλάσω την έκπληξη ... καλά, ίσως μόνο λίγο για να αντισταθμίσω και την καθυστέρηση των συνταγών πιο πάνω...
 

 

Ε, ναι! Όταν λέμε λίγο, εννοούμε ΛΙΓΟ!

Της εύχομαι να μπορεί να ονειρεύεται πάντα ΡΟΖ (think pink δε λέμε;) και να υλοποιεί τα όνειρά της!

Art Every Day Month - Ημέρα 3η

Αυτή είναι η καρτούλα που έφτιαξα στον υπολογιστή, η οποία θα συνοδεύει τα σαπούνια και γιατί όχι, και άλλα ... χειροτεχνήματα και θα αναφέρει συστατικά και άλλες χρήσιμες πληροφορίες.
Μυρωδιές και γεύσεις ... σε επόμενα επεισόδια !

Art Every Day Month - Ημέρα 2η

Πόσοι συμφωνείτε μαζί μου πως ένας νεροχύτης γεμάτος τζατζαλάκια πασαλειμμένα είναι και αυτός μέρος μιας δημιουργικής (και γιατί όχι καλλιτεχνικής, βεβαίως-βεβαίως) διαδικασίας; 
Να σας φτιάξω την εικόνα; 
Το σπίτι όλο μοσχοβολάει κανελογαρύφαλλο και ψητό μήλο, τα παιδιά τρέχουν μέσα στα πόδια σου "καλεσμένα" από τις μυρωδιές που τους έχουν ανοίξει την όρεξη και "ο κολώνα του σπιτιού" σου λέει με γλύκα δανεική από αυτό που ροδοψήνεται  "Θα σ’ αγαπήσουμε ακόμη περισσότερο σήμερα!"
Με τόση ικανοποίηση, η λίγη λάντζα μοιάζει παιχνιδάκι... Ναι;
Πάμε λίγο πιο πίσω...

Η συνταγή "μου μύρισε" με το που τη διάβασα στην Μαγειρική (&) Τέχνη. Όχι να το παινευτώ, αλλά συνήθως καταλαβαίνω αν μου αρέσει μια συνταγή καθώς και τί πρέπει να τροποποιήσω (αυθαιρετώ ασύστολα, το ομολογώ!) διαβάζοντάς την. Με της Marion ενθουσιάστηκα και σας τη συστήνω! 
Μ’ αρέσει να φτιάχνω αλμυρές και γλυκές λιχουδιές, πειραματίζομαι ακόμη και με το "καθημερινό" φαγητό (εντάξει, όχι πάντα...) και όταν η διαδικασία συμπεριλαμβάνει και ζύμωμα, τότε είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο για μένα. Κάθε φορά που πιάνω ζυμάρι, σαν να βλέπω τα χέρια της γιαγιάς μου! Χαμογελά ακόμη και η ψυχή μου τότε και ποτέ δεν ξεχνώ να δίνω την ευχή που την άκουγα να μουρμουρίζει (κι εκείνη και τη μητέρα μου και τη θεία μου) κάθε φορά που φούρνιζε  "Να γίνεις πολύ καλό!" Περίεργο, μα ποτέ δεν τις άκουσα να εύχονται το ίδιο πάνω από την κατσαρόλα...
Μ’ αρέσει να φτιάχνω ψωμί. Με μαστίχα και γλυκάνισο. Όπως η γιαγιά. Όπως η μαμά. Αν και ο παππούς ήταν φούρναρης στο επάγγελμα, στο σπίτι ζύμωνε η γιαγιά. Εκείνος θα επέβλεπε και λίγο θα της γκρίνιαζε... με αφορμές χωρίς ουσία, που θα μας έκαναν εμάς τους μικρότερους να χαμογελάμε πονηρά, λαθραίοι θεατές ενός έργου που ξέραμε καλά την παραμικρή του ατάκα.
Μ’ αρέσει να φτιάχνω γεύσεις και μυρωδιές για μας και όσους αγαπάμε. Μ’ αρέσει να φτιάχνω όμορφες στιγμές και αναμνήσεις. Σαν αυτές που έφτιαξαν άλλοι για μένα και νιώθω τόσο ευλογημένη γι’ αυτές!
Αυτό κι αν είναι τέχνη!!!

Art Every Day Month - Ημέρα 1η

Σήμερα σαπουνομαγείρεψα σαπουνοκεκάκια!
Μοσχοβόλησε ο τόπος λεβάντα... Αυτό δε μπορώ να σας το μεταφέρω, ό,τι και να κάνω. Αρκεστείτε λοιπόν στην περιγραφή. Την λεβάντα την φύτεψα στον κήπο μας πρόπερσι την άνοιξη. Για την ακρίβεια την ακούμπησα σε μια άκρη ως που να αποφασίσουμε πού ακριβώς θα την φυτεύαμε... Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού - εκείνη αποφάσισε για μας πως θέλει να μείνει εκεί ακριβώς που την ακουμπήσαμε. Έβγαλε ρίζες μέσα από τη γλάστρα και ρίζωσε στο χώμα! Χωρούσε αμφιβολία; Σήμερα, από μικρό φυντάνι έχει γίνει ολόκληρος θάμνος και μας χαρίζει άφθονα τα λουλούδια και το άρωμά της. Σκέφτηκα λοιπόν να της ζητήσω μερικά ανθάκια για τα σαπουνάκια που θα είχαν έτσι κι αλλιώς το άρωμά της, τα αποξήρανα, και να τα να στολίζουν τα δημιουργήματα της πρώτης μέρας του μήνα!

Τα "κεκάκια" θα ωριμάσουν για δύο μήνες περίπου, και θα είναι έτοιμα για το μπάνιο 
της Πρωτοχρονιάς!
Καλό μήνα, καλές και δημιουργικές ημέρες, και ... καλά πλυσίματα!