Γύρισα!

(Η φωτογραφία δανεική από εδώ)

Γύρισα και πιάσανε βοριάδες. Δυνατοί! Με βρήκανε μπαϊλντισμένη από τις ζέστες και τις υγρασίες και τις διακοπές ρεύματος (ατυχία και αυτή...), μπόσικη δηλαδή, και με τα παράθυρά μου ορθάνοιχτα! Και όρμηξαν μέσα. Όχι μόνοι, έφερναν μαζί τους φίλους απρόσκλητους. Δε ρώτησαν, δεν υποψιάστηκα και εγώ....
Ένα απόγευμα λοιπόν που καθόμουν στον υπολογιστή , μπροστά από το ανοιχτό παράθυρο, δεν θα είχε περάσει πάνω από μισή ώρα, ακούμπησα με το χέρι μου την πλάτη μου σε μια κίνηση να ξεμουδιάσω. Αιφνιδιάστηκα! Είχα πιάσει χώμα! Η πλάτη μου είχε πιάσει χώμα! Πρωτόγνωρο και με ξάφνιασε, δυσάρεστα, ομολογώ.
Μήπως παραείμαι αδρανής; 
Μήπως έχω βρει ως δικαιολογία το ότι πρέπει πρώτα να δουλέψω με τον εαυτό μου, να μάθω, για να κάνω το επόμενο βήμα; Μα η αυτοβελτίωση και η μάθηση δεν θα ολοκληρωθούν ποτέ, έτσι δεν είναι;  Μήπως ήρθε η ώρα να ακούσω αληθινά και να ικανοποιήσω τις αγαπημένες φωνές, τις "πονεμένες ψυχές", όπως είπε μια φίλη;
Τινάχτηκα! Έκανα ντους, έβαλα σκούπα γιατί και το σπίτι ολόκληρο κριτσίνιζε από το χώμα και ξεσκόνισα. Τα πολλά-πολλά, γιατί ο βοριάς συνέχιζε ευτυχώς δυνατός και εγώ δεν έχω σκοπό να τα βάλλω με τα στοιχεία της φύσης. Είναι ολοφάνερο ποιος θα νικήσει σε μια τέτοια αναμέτρηση...
Και γύρισα! Γύρισα σελίδα! Μάλλον, άνοιξα το νέο μου τετράδιο/βιβλίο -μια και σε αυτό μπορώ να γράφω η ίδια αλλά και να διαβάζω τα γραμμένα από άλλους...- στην πρώτη του σελίδα! Απολαμβάνω τη μυρωδιά του καινούριου! Είμαι ευγνώμων για την ευλογία να μπορώ να κάνω αυτό το ξεκίνημα! Ανυπομονώ για τη συνέχεια...
Ανυπομονώ να δω τα καινούρια σχέδια που θα δημιουργηθούν στο πλεκτό μου....