Σαν από παραμύθι ...

Η εικόνα δανεική από το περιοδικό Reiki Time, Τεύχος 16, σ.75

Το αγαπημένο μου παραμύθι όταν ήμουν μικρή ήταν "Οι 12 πριγκίπισσες που χόρευαν". Σε έκδοση κλασσικού εικονογραφημένου το είχε μια ξαδέρφη μου και κάθε φορά που βρισκόμασταν στις διακοπές μας, δεν χόρταινα να το διαβάζω! Χρόνια μετά, η ίδια ξαδέρφη το βρήκε σε επανέκδοση και το δώρισε στις κόρες μου...
Όσοι ήδη γνωρίζετε το παραμύθι, πηδήξτε (...) την περίληψη:

"Οι δώδεκα πριγκίπισσες λατρεύουν τον χορό όσο τίποτε άλλο στον κόσμο. Όμως, ο πατέρας τους, ο βασιλιάς, τους το έχει απαγορεύσει. Έτσι οι πριγκίπισσες βγαίνουν κρυφά κάθε βράδυ από το κλειδωμένο δωμάτιο για να πάνε να χορέψουν με τους πρίγκιπες (12 αντίστοιχους, φυσικά) της καρδιάς τους, ακολουθώντας ένα μυστικό δρόμο: από την μυστική καταπακτή που βρίσκεται κάτω από ένα από τα κρεβάτια, περνούν ένα ποτάμι, ένα μαγικό δάσος με δέντρα από ασήμι, από χρυσό και από διαμάντια, ως το παλάτι όπου γίνεται ο χορός. Ο βασιλιάς που "τρελαίνεται" στην εικόνα των λιωμένων από το χορό παπουτσιών  κάθε πρωί, τάζει σε όποιον βρει το μυστικό των θυγατέρων του, τη μεγαλύτερη για νύφη. Όπως πάντα, πολλοί προσπαθούν αλλά θα νικήσει το αουτσάιντερ (!!!). Ένας ταπεινός, πλην τίμιος και έξυπνος στρατιώτης που με τη βοήθεια μιας γριάς καλής μάγισσας γίνεται αόρατος και ακολουθεί τις πριγκίπισσες, λύνοντας το μυστήριο! Για πειστήρια προς το βασιλιά ότι όντως έτσι έχουν τα πράγματα, κόβει από ένα φύλλο από τα μαγικά δέντρα: ένα ασημένιο, ένα χρυσό και ένα διαμαντένιο. Και για νύφη διαλέγει την μικρότερη και πιο τσαχπίνα ;-)"

Τότε ταυτιζόμουν με την μικρή πριγκίπισσα φυσικά!!! 

Λάτρευα να διαβάζω ξανά και ξανά τη σελίδα που οι πριγκίπισσες βρίσκονται στη μια άκρη του ποταμού και οι πρίγκιπες στην άλλη και η κάθε μια χαιρετά τον καλό της που την περιμένει σε μια βάρκα... Περίεργα ονόματα, πρωτάκουστα στα παιδικά αφτιά μου. 

Η σελίδα με τα μαγικά δέντρα είχε μια ιδιαίτερη σημασία... Η προσοχή μου βέβαια ήταν στραμμένη προς τον αόρατο στρατιώτη-υποψήφιο πρίγκιπα! Η όλη πλοκή και δράση σε τράβαγε προς αυτόν! Εκείνος είχε την εξυπνάδα να κόψει από ένα φύλλο και να το έχει για αποδεικτικό στοιχείο... Τα δέντρα ήταν απλά εκεί και στόλιζαν το δάσος, δημιουργώντας ίσως και την κατάλληλη ατμόσφαιρα. 

Κι όμως, αν το καλοπροσέξεις δεν είναι απλά διακοσμητικά. Εκπέμπουν μια λάμψη που πηγάζει από μέσα τους και όχι μόνο από το πολύτιμο υλικό τους... Αυτήν της υγείας, της αισιοδοξίας, της βαθιάς γνώσης, της αφθονίας και του αληθινού πλούτου. Δεν χορταίνεις να τα κοιτάς, μια και η αρμονία τους σου προκαλεί τέτοια ευεξία, που δεν θες να φύγεις από κοντά τους! Και έτσι καλούν κοντά τους όλο και περισσότερους ανθρώπους... Κάποιοι απλά τα κοιτούν, κάποιοι κάθονται στην (φωτεινή) σκιά τους, κάποιοι τολμούν και τα αγγίζουν, κάποιοι κόβουν ένα πολύτιμο φύλλο για να μπολιάσουν μ’ αυτό και τη δική τους καρδιά. Όλοι παίρνουν εκείνο που χρειάζονται. Με κάθε φύλλο που κόβεται -μαγεία- το δέντρο παίρνει δύναμη και γεννά άλλα 3!!! Και οι ρίζες του που διακρίνονται στην πορεία τους μέσα στη Γη φωτίζονται όλο και περισσότερο, γειώνοντας όλο και περισσότερο από το φως και δύναμή τους, σ’ αυτήν. Φαντάσου πόσο φως και δύναμη, όταν διαρκώς νέα δέντρα έρχονται στην παρέα των παλαιότερων και το δάσος μεγαλώνει!!!

Σήμερα διαλέγω να ταυτιστώ με τα δέντρα!