Μίλησε κανείς για δημιουργικότητα;;;

Σιγά που θα κρατιόμουν... Αφού σας είχα κάνει ήδη μια πρώτη νύξη και μερικοί από εσάς είχαν και την καλοσύνη να με ενθαρρύνουν. Ξέρετε, δεν θέλω πολύ σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις. Αντιδρώ σαν μικρό παιδί που του προτείνεις να φάει παγωτό μέσα στα χιόνια... υπάρχει περίπτωση να σου πει όχι;
Καθίστε αναπαυτικά -θα πάρει ώρα, αναμενόμενο και με σχετική προειδοποίηση- πάρτε κοντά και καφέ, τσάι, ποτό ή ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή σας...
Η δική μου ψυχή με τραβούσε στη δημιουργία από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου!
Δήλωση!
Αυτό ήταν; Τελειώσαμε; Χα! Μόλις αρχίσαμε, φίλτατη/ε!
Το να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου, ήταν για μένα η ψυχοθεραπεία μου -ποτέ δεν είναι αρκετή! Με βοηθούσε να αδειάσω το μυαλό μου, να μηρυκάσω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, τα γεγονότα και τις αντιδράσεις μου. Με έσωσε από ύπουλη, πλην όμως, σχεδόν βέβαιη, κρίση (!!;;!!) αρκετές φορές. Για να τελειώνουμε με τα εισαγωγικά και να το κάνω όσο πιο σαφές μπορώ, χωρίς τη δημιουργική μου πλευρά, δεν θα ήμουν εγώ! Θα ήταν μια άλλη, με μια πλευρά λιγότερη! Μισή!
Ήμουν το αγαπημένο παιδί της καθηγήτριας των Καλλιτεχνικών, η οποία, καλή της ώρα, όπου και να 'ναι, με έμαθε πολλά! Ήμουν το σπασικλάκι, που δεν ξεχνούσα ποτέ το μπλοκ ζωγραφικής ή ακουαρέλας και όλα τα άλλα σύνεργα, στο μάθημά της.
Όταν τα Γυμνασιακά χρόνια τέλειωσαν, μαζί τους και ο κύκλος των Καλλιτεχνικών, βρήκα καταφύγιο στην κατασκευή κοσμημάτων με συνθετικό πηλό (Cernit, Fimo...), γι' αυτό και τρέφω μια ιδιαίτερη αδυναμία σήμερα στα αριστουργήματα -κάποια για φάγωμα!- που βλέπω να φτιάχνουν οι φίλες της blogογειτονιάς! Επέμενα να τα πουλώ σε φίλους και συγγενείς για να βγάζω το χαρτζιλίκι μου, αλλά και να χαρίζω πολλά από αυτά. Έχω κρατήσει μόνο ένα ζευγάρι μακριά σκουλαρίκια με μαύρες καρδιές...
Έφτιαξα αφίσες για σχολικές εκδηλώσεις και εκδηλώσεις του Λαογραφικού Μουσείου στο νησί.
Τον έρωτα για το πλέξιμο ... θα πεταχτείτε εδώ να τον θυμηθείτε, για να μην επαναλαμβάνομαι... Παιδικός έρωτας που κρατά ακόμα και μάλλον θα με συντροφεύει για μια ζωή!
Παντός είδους πλεκτά βραχιολάκια από κλωστές και κορδόνια, μακραμέ με χάντρες ή χωρίς, ήταν απασχόληση, κυρίως καλοκαιρινή και με αφορμή τις κόρες μου, τα ξαναθυμήθηκα πρόσφατα!
Επίσης, με αφορμή τις κόρες μου, ψάχνοντας να βρω, χωρίς αποτέλεσμα, μπομπονιέρες που να είναι πρωτότυπες και προσιτές (ταυτόχρονα!) για τη βάφτισή τους (επιφυλάσσομαι για φωτογραφίες λόγω τεχνικών δυσκολιών...), ξεκίνησα να φτιάχνω και μπομπονιέρες για φίλους και όχι μόνο.

Την ίδια εποχή γεννήθηκαν τα Χειροτεχνήματα!

Απλά έδωσα ένα όνομα σ' αυτό που αγαπούσα να κάνω και που άρχισε να έχει απήχηση, να στέκεται δειλά-δειλά στα πόδια του και να κάνει τα πρώτα του βήματα. Ακόμα και η ετικέτα, αυτοσχέδια!
Εκείνη την εποχή, έφυγαν πολλές δημιουργίες από τα χέρια μου για να βρουν ανθρώπους (φίλους ή συγγενείς φίλων και συγγενών) που μπορεί να μην γνώρισα ποτέ, όμως έχουν ένα κομμάτι από μένα και πάντα τους σκέφτομαι με αγάπη. Ζωγραφική σε μεταξωτό (γραβάτες, φουλάρια), πασχαλινές λαμπάδες, πρωτοχρονιάτικα γούρια, πλεκτές τσάντες και τσαντάκια, θήκες για κινητό, κοσμήματα...

Τι έγινε και σταμάτησε σιγά-σιγά; Μια ο χρόνος, που ήταν περιορισμένος, γιατί είχα τα παιδιά μικρά και λίγη βοήθεια λόγω απόστασης (είχαμε μετακομίσει ήδη στο ... 3ο κατά σειρά σπίτι), μια ο χώρος, που επίσης δεν υπήρχε και έπρεπε κάθε φορά ό,τι απλώνω να το μαζεύω (οι καλλιτέχνες θα με νιώσουν), σε συνδυασμό με την πίεση (μυστικό Νο 243, υπόλοιπο από προηγούμενη ανάρτηση: δεν αντέχω την πίεση!) για να προλάβω, όταν για παράδειγμα τύχαιναν δύο βαφτίσεις με πολλές μπομπονιέρες, και ίσως νέα ενδιαφέροντα που μου χτύπησαν την πόρτα και με έφεραν σε επαφή με άλλους ανθρώπους, οδήγησαν στο σταδιακό σβήσιμο της πρώτης ... απόπειρας.
Από τότε, οι δημιουργίες πάρα πολλές, μα μένουν στα χέρια της στενής οικογένειας και των καλών φίλων! Για την ώρα. 
Στις πιο πρόσφατες, είναι το δέσιμο με ασημένιο σύρμα των κρυστάλλων που αγαπώ να φοράω, η κατασκευή σπιτικών σαπουνιών από ελαιόλαδο, με την παραδοσιακή -ψυχρή- μέθοδο και ακόμα πιο πρόσφατη, η ενασχόλησή μου με το mixed media painting και το art journaling, μικρόβια που μου κόλλησε η ... παρδαλομαλλούσα νεραϊδομάγισσα, που βρήκαν πρόσφορο έδαφος και με έριξαν (ευτυχώς, όχι στο κρεβάτι, αλλά) στον πυρετό της δημιουργίας!
Τι πρόκειται να ακολουθήσει; Πήγα σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες -παγκοσμίου φήμης- μα καμιά τους δεν μπορεί να προβλέψει! Το έψαξα στον γκούγκλη, άκαρπες οι προσπάθειες : περίπου 0 αποτελέσματα (76.345.908.123 δευτερόλεπτα)! Πρακτικοί και επιστήμονες σηκώνουν -ευτυχώς, μόνο- τα χέρια ψηλά!
Είμαι, λέει, απρόβλεπτη!
Ό,τι και να δείτε, μην πείτε πως δεν σας είχα προειδοποιήσει...

Άλλος με τη βάρκα μας;