Translate now !

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Τότε...

http://www.aeginaportal.gr/eidiseis/ekklisiastika/5673-2011-04-23-08-15-42.html

Φεύγαμε για Αίγινα με το που χτυπούσε το κουδούνι του σχολείου για να σχολάσουμε την Παρασκευή πριν του Λαζάρου...
Στην αρχή, στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού, αργότερα στο δικό μας, παρακολουθούσα όλη τη σειρά των ετοιμασιών, μέσα σ' αυτό το εορταστικό κλίμα της σίγουρης χαράς που σιγοκαίει κάτω από τη θλίψη των ημερών ... μια γνήσια θλίψη που δεν καταλάβαινα τότε (τώρα;) από που πηγάζει.
Ακολουθούσα τη γιαγιά στην εκκλησία -αποκλειστικό μου προνόμιο, μάλλον επειδή τ' αδέρφια μου ήταν αρκετά μικρότερα- με το πτυσσόμενο σκαμνάκι παραμάσχαλα, κάθε απόγευμα της Μεγάλης Εβδομάδας. Έστηνα το σκαμνάκι στο μικρό κενό δίπλα από το στασίδι της γιαγιάς και παρακολουθούσα μέσα από τη σύνοψη ... Τα συναισθήματά μου εκείνες τις ώρες πολύ δυνατά, μα και ανείπωτα! Θησαυρός που φυλώ, πολύτιμος!
Στο σπίτι θα βάφαμε τα αυγά, παρακαλώντας να μην ραγίσουν και καμαρώνοντας για το τελικό αποτέλεσμα, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα τις μυρωδιές από τα τσουρέκια που ψήνονταν στο εργαστήριο του ζαχαροπλαστείου κάτω από το σπίτι και που μας έσπαγαν τη μύτη... Τη μύτη και το στομάχι που νήστευε...
Στα σοκολατένια αυγά -δώρα από θείες- ψάχναμε τα μικρά σοκολατάκια-ελίτσες, όπως τα λέγαμε- λιχουδιές επιτρεπτές και τη Μεγάλη Εβδομάδα, μια και ήταν από σοκολάτα υγείας και κάποια ταλαίπωρα, μικρά, κοτοπουλάκια από τον πρόδρομο του σημερινού felt... με κάποια φαντασία! Με το χρωματιστό "χόρτο" που επίσης βρίσκαμε μέσα στα αυγά, φτιάχναμε αυτοσχέδιες φωλιές και ιστορίες... που μας κρατούσαν παρέα στο παιχνίδι για ώρες ... για μέρες... Τα ίδια τα σοκολατένια αυγά, όμως, αν και από την ίδια σοκολάτα, θα τα τρώγαμε από την Κυριακή του Πάσχα...
Τα εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής, στην συγκεκριμένη εκκλησία, τα έψελναν πάντα -όσο θυμάμαι- γυναίκες! Δεν έχει υπάρξει ούτε μια φορά που να μην έχω τουλάχιστον βουρκώσει... Δεν έχει υπάρξει ούτε μια φορά που να μην έχω δώσει άπειρες ευχές στη γυναίκα που με την χαρακτηριστική της φωνή σημαδεύει τις αναμνήσεις της ζωής μου... παιδικές, ενήλικες... Της εύχομαι να 'ναι καλά, για να μπορεί να κάνει το ίδιο και του χρόνου!
Το βράδυ, παρακολουθούσαμε την περιφορά από το μπαλκόνι της γιαγιάς... ο φόβος ότι θα καταρρεύσει από το βάρος μας, έμεινε σκιά στο υποσυνείδητο, ακόμα και μετά την αναστήλωση του σπιτιού... Ανάβαμε τα κεράκια μας, σβήναμε τα φώτα, το ίδιο έκαναν και όλα τα σπίτια και τα μαγαζιά της παραλίας και η νύχτα φωτιζόταν μόνο από τα κεριά.
Το βράδυ της Ανάστασης η αναμονή έπαιζε με την υπομονή μας... Φορούσαμε τα καλά μας, αυτά που μας είχε αγοράσει η νονά και πηγαίναμε για το Χριστός Ανέστη. Τα βαρελότα και τα βεγγαλικά έκαναν τη νύχτα μέρα... και μετά αγωνιζόμασταν να φέρουμε το Φως στο σπίτι!
Την Κυριακή σουβλίζαμε στον δικό μας κήπο. Ευτυχώς, πάντα είχαμε αρκετά χέρια να γυρίζουν τη σούβλα, αν και συνήθως εμείς τα μικρότερα, που αργούσαμε να ξυπνήσουμε το πρωί, δεχόμασταν τα πειράγματα των μεγαλύτερων...

Το Πάσχα στην Αίγινα έχει ένα πολύ ιδιαίτερο άρωμα... αυτό των παιδικών μου χρόνων και είμαι παραπάνω από ευτυχισμένη που το άρωμα αυτό μπορώ να το μυρίζω ακόμη και να το ξαναζώ μέσα από τις αισθήσεις των παιδιών μου!

Ευχαριστώ!






13 σχόλια:

Ξανθή είπε...

Χρόνια Πολλά και Καλό Μήνα!!
Σου εύχομαι αυτές οι αναμνήσεις να σε συνοδεύουν ευχάριστα πάντα.

apinkdreamer είπε...

αχ χριστιανα μου! τι αναμνησεις μου ξυπνησες....διαβαζοντας σε ενιωσα σαν να τα ζουσα κι εγω...αλλες εποχες ισως και ωραιοτερες...ας ειμαστε ομως χαρουμενες κι ας νιωθουμε ευγνωμοσυνη που τις ζησαμε και τις θυμομαστε!!!

Διασκέσις είπε...

Σε παρακολουθώ καιρό αλλά σχόλιο δε θυμάμαι να έχω ξαναφήσει!Να σου πω απλά πως διαβάζοντας την ανάρτηση σου ανατρίχιασα!Μου θύμισες τόσα πολλά αν κι εγώ δεν έχω αναμνήσεις από νησί!Τα ταλαίπωρα κοτοπουλάκια ,τα σοκολατένια αυγά που δε μας άφηναν να τα φάμε ,το πτυσσόμενο σκαμνί στην εκκλησία,η προσμονή κι άλλα τόσα!Τα έγραψες πολύ όμορφα -όπως πάντα άλλωστε!Κι η τελευταία φράση πέρα για πέρα αληθινή!Σου εύχομαι να κρατήσεις για πάντα την ευαισθησία να ζεις μέσα από τις αισθήσεις των παιδιών σου!Καλό μήνα!

Unknown είπε...

Χριστιάνα μου
νά'σαι καλά να θυμάσαι και να χαίρεσαι.
Μου φαίνεται πως αυτό είναι ευτυχία.

φιλί

Μοντέρνα Σταχτοπούτα είπε...

Χρόνια Πολλά Χριστιάνα μου!
Μου έφερες τόσες ωραίες εικόνες στο μυαλό...
Να περνάς πάντα καλά σου εύχομαι!
Καλό μήνα!
Φιλιά!

Μάνα είπε...

καλημερούδια. δεν είναι ωραίο να ζεις ξανά κάποια πράγματα μέσα από τα παιδιά σου;

Marina είπε...

Χρόνια πολλά!!!
Ειδες χρωμα που έχουν οι ωραίες παιδικές μας αναμνήσεις; Και άρωμα και γεύση και εικόνες....

Unknown είπε...

Τι ωραία που τα είπες!!!! Καλό μήνα

Christiana ✾ Χριστιάνα είπε...

@ Ξανθή,
Καλό μήνα και σε σένα και σ' ευχαριστώ!

@ apinkdreamer,
Δεν είναι από νοσταλγία με την ... άσχημη έννοια, αυτή που μας κάνει να αναπολούμε μόνο και να θεωρούμε πως ό,τι περασμένο έχει υποχρεωτικά μεγαλύτερη αξία ή είναι καλύτερο!
Νιώθω πολύ πλούσια με αυτές τις αναμνήσεις και ευγνώμων που ζω το σήμερα, κάθε στιγμή!
Πολλά φιλιά καλή μου.

@ Διασκέσις,
Καλωσόρισες ...φανερά!
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα λόγια σου και χαίρομαι που αυτή η ανάρτηση ήταν αφορμή να σχολιάσεις.
Φαντάζομαι πως όσοι από εμάς διδαχτήκαμε το αυγό με "υ" έχουμε παρόμοιες αναμνήσεις... ;-)
Να 'σαι καλά!

@ meggie,
Φυσικά και είναι!
Φιλιά πολλά!

@ Μοντέρνα Σταχτοπούτα,
Καλό μήνα να έχουμε, να ζούμε, να απολαμβάνουμε και να θυμόμαστε!

@ Μάνα,
Είναι υπέροχο!!!
Αρκεί να μην ζεις μόνο μέσα από τα παιδιά σου...

@ Marina,
Ζωντανές σε όλες τις αισθήσεις μας!
Καλό μήνα σου εύχομαι!

@ Maria Z.
Σ' ευχαριστώ πολύ, καλή μου! Καλό μήνα και σε σένα!

Kitchen Stories είπε...

Πράγματα/ μνήμες/ μυρωδιές ξεχασμένες όλα τα επανέφερες!
Καλό Μάη μήνα.
Ζ.

Drmakspy είπε...

Πολύ όμορφη αυτή η παράθεση αναμνήσεων, αυτή η κατάθεση ψυχής... ταυτίστηκα με κάποιες αναμνήσεις σου... Αυτή δίπλα στο στασίδι με την σύνοψη ανά χείρας, το σκοτάδι που έσκιζαν τα μικρά πένθιμα κεριά στην περιφορά... Χρόνια πολλά να είσαι καλά να ξεθάβεις για μας θησαυρούς της μνήμης σου...

Λυδία είπε...

Φαντάζομαι.. ευτυχής η γιαγιά σου, ευτυχής εσύ, ευτυχισμένα να'ναι και τα παιδιά σου! Χριστός Ανέστη, φιλιά πολλά! (πόσο μάρέσει αυτή η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει, κι όποιος δεν καταλαβαίνει.. ας με πει εθνικίστρια ;-))

Kid'sART by Angie είπε...

γενικά σαν το Πασχα στο χωριο δεν εχει!ολοι εχουμε τις αναμνησεις μας και το πασχα τις φερνει στην επιφανεια πολυ πιο εντονα απο καθε αλλη εποχη.εμενα μου φερνει στο μυαλο την απωλεια...το οτι ποτε ξανα δεν θα ειναι το ιδιο οπως τοτε που ειμασταν παιδια....
υγ:δεν εχω παει ποτε στην Αιγινα αλλα διαβαζοντας σε μου γεννηθηκε το ενδιαφερον!