Έλα στη θέση μου ... Meggie!

Με κάποιους ανθρώπους σε δένει κάτι απροσδιόριστο, αρχικά, σε τραβά κοντά τους κάτι τυχαίο -ίσως όχι και τόσο- και σε κρατά κοντά τους, σίγουρα όχι η συνήθεια, μα η επιβεβαίωση πως η "απόσταση" είναι κάποιες φορές -αν όχι πάντα- κάτι πολύ σχετικό!
Η ίδια μου έγραψε πως της αρέσει πολύ "η συμμετοχή που αναζητώ κυρίως με αυτούς που επικοινωνώ". Με τη meggie, λοιπόν, ένιωσα από την αρχή πως επικοινωνώ. Τα μηνύματα δείχνουν πως αυτό είναι αμοιβαίο και αυτό είναι κάτι που αγαπώ πολύ σ' αυτό το χώρο που ονομάζουμε blogόσφαιρα...
Ώρα να κάνω λίγο στην άκρη... Ώρα να έρθει στη θέση μου η meggie...

• Τι είναι αυτό που σε κάνει να ανυπομονείς να ξεκινήσεις τη μέρα σου;

Ο πρωινός πρώτος καφές. Απόλαυση τεράστια της καθημερινότητάς μου.

• Τι αγαπάς περισσότερο στο μέρος που ζεις;

Τη θάλασσα. Είναι τόσο κοντά μου αν και δεν έχω πάντα το χρόνο να πηγαίνω κοντά της. Μόνο όμως που την νιώθω μια αναπνοή μακριά μου με φτάνει.

• Τι σε κάνει περήφανη για τον εαυτό σου σήμερα;

Τα παιδιά μου. Πολύ περήφανη είναι η αλήθεια. Όχι με την έννοια της ιδιοκτησίας αλλά το σημαντικότερο κομμάτι της ζωής μου που είχα και έχω ενεργό ρόλο.

• Τι σε έκανε να γελάσεις δυνατά τελευταία φορά και πότε;

Η κόρη μου. Η «γάτα» μου με κάνει να γελάω όταν ακούω τις «ατάκες» της οι οποίες είναι αιφνιδιαστικές και εύστοχες, τις δε περισσότερες φορές έχουν στόχο εμένα. Την τελευταία φορά που είπα πως σχεδιάζω να πάω για καφέ, χωρίς να με κοιτάξει, είπε: μαμά, να προετοιμαστείς καλά ..

• Τι (θα) σε έκανε να φωνάξεις ενθουσιασμένη "ΜΠΡΑΒΟ";

Η προσπάθεια ενός μικρού παιδιού.

• Αν ήξερες πως θα πετύχει 100%, τι θα έκανες για να είσαι περισσότερο ευτυχισμένη;

Θα φωτογράφιζα τον «κόσμο» που βλέπω με τα δικά μου μάτια.

• Γιατί δεν το κάνεις;;;

 Φοβάμαι.



Μeggie, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ που δέχτηκες να έρθεις στη θέση μου... Σου εύχομαι η αγάπη σου να ξεπεράσει κάθε φόβο... και ν' ανθίσει σαν την όμορφη τουλίπα που στολίζει τη σελίδα σου, δίνοντας χρώμα και φως!

♥♥♥♥♥♥♥♥

Όσοι θέλουν να πάρουν μέρος στη σειρά αναρτήσεων

"Έλα στη θέση μου ..."

απλά ας μου στείλουν τις απαντήσεις τους,

μαζί με 1-3 φωτογραφίες,

στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση.

Θα χαρώ πολύ! Πάρα πολύ!

♥♥♥♥♥♥♥♥

Μίλησε κανείς για δημιουργικότητα;;;

Σιγά που θα κρατιόμουν... Αφού σας είχα κάνει ήδη μια πρώτη νύξη και μερικοί από εσάς είχαν και την καλοσύνη να με ενθαρρύνουν. Ξέρετε, δεν θέλω πολύ σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις. Αντιδρώ σαν μικρό παιδί που του προτείνεις να φάει παγωτό μέσα στα χιόνια... υπάρχει περίπτωση να σου πει όχι;
Καθίστε αναπαυτικά -θα πάρει ώρα, αναμενόμενο και με σχετική προειδοποίηση- πάρτε κοντά και καφέ, τσάι, ποτό ή ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή σας...
Η δική μου ψυχή με τραβούσε στη δημιουργία από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου!
Δήλωση!
Αυτό ήταν; Τελειώσαμε; Χα! Μόλις αρχίσαμε, φίλτατη/ε!
Το να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου, ήταν για μένα η ψυχοθεραπεία μου -ποτέ δεν είναι αρκετή! Με βοηθούσε να αδειάσω το μυαλό μου, να μηρυκάσω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, τα γεγονότα και τις αντιδράσεις μου. Με έσωσε από ύπουλη, πλην όμως, σχεδόν βέβαιη, κρίση (!!;;!!) αρκετές φορές. Για να τελειώνουμε με τα εισαγωγικά και να το κάνω όσο πιο σαφές μπορώ, χωρίς τη δημιουργική μου πλευρά, δεν θα ήμουν εγώ! Θα ήταν μια άλλη, με μια πλευρά λιγότερη! Μισή!
Ήμουν το αγαπημένο παιδί της καθηγήτριας των Καλλιτεχνικών, η οποία, καλή της ώρα, όπου και να 'ναι, με έμαθε πολλά! Ήμουν το σπασικλάκι, που δεν ξεχνούσα ποτέ το μπλοκ ζωγραφικής ή ακουαρέλας και όλα τα άλλα σύνεργα, στο μάθημά της.
Όταν τα Γυμνασιακά χρόνια τέλειωσαν, μαζί τους και ο κύκλος των Καλλιτεχνικών, βρήκα καταφύγιο στην κατασκευή κοσμημάτων με συνθετικό πηλό (Cernit, Fimo...), γι' αυτό και τρέφω μια ιδιαίτερη αδυναμία σήμερα στα αριστουργήματα -κάποια για φάγωμα!- που βλέπω να φτιάχνουν οι φίλες της blogογειτονιάς! Επέμενα να τα πουλώ σε φίλους και συγγενείς για να βγάζω το χαρτζιλίκι μου, αλλά και να χαρίζω πολλά από αυτά. Έχω κρατήσει μόνο ένα ζευγάρι μακριά σκουλαρίκια με μαύρες καρδιές...
Έφτιαξα αφίσες για σχολικές εκδηλώσεις και εκδηλώσεις του Λαογραφικού Μουσείου στο νησί.
Τον έρωτα για το πλέξιμο ... θα πεταχτείτε εδώ να τον θυμηθείτε, για να μην επαναλαμβάνομαι... Παιδικός έρωτας που κρατά ακόμα και μάλλον θα με συντροφεύει για μια ζωή!
Παντός είδους πλεκτά βραχιολάκια από κλωστές και κορδόνια, μακραμέ με χάντρες ή χωρίς, ήταν απασχόληση, κυρίως καλοκαιρινή και με αφορμή τις κόρες μου, τα ξαναθυμήθηκα πρόσφατα!
Επίσης, με αφορμή τις κόρες μου, ψάχνοντας να βρω, χωρίς αποτέλεσμα, μπομπονιέρες που να είναι πρωτότυπες και προσιτές (ταυτόχρονα!) για τη βάφτισή τους (επιφυλάσσομαι για φωτογραφίες λόγω τεχνικών δυσκολιών...), ξεκίνησα να φτιάχνω και μπομπονιέρες για φίλους και όχι μόνο.

Την ίδια εποχή γεννήθηκαν τα Χειροτεχνήματα!

Απλά έδωσα ένα όνομα σ' αυτό που αγαπούσα να κάνω και που άρχισε να έχει απήχηση, να στέκεται δειλά-δειλά στα πόδια του και να κάνει τα πρώτα του βήματα. Ακόμα και η ετικέτα, αυτοσχέδια!
Εκείνη την εποχή, έφυγαν πολλές δημιουργίες από τα χέρια μου για να βρουν ανθρώπους (φίλους ή συγγενείς φίλων και συγγενών) που μπορεί να μην γνώρισα ποτέ, όμως έχουν ένα κομμάτι από μένα και πάντα τους σκέφτομαι με αγάπη. Ζωγραφική σε μεταξωτό (γραβάτες, φουλάρια), πασχαλινές λαμπάδες, πρωτοχρονιάτικα γούρια, πλεκτές τσάντες και τσαντάκια, θήκες για κινητό, κοσμήματα...

Τι έγινε και σταμάτησε σιγά-σιγά; Μια ο χρόνος, που ήταν περιορισμένος, γιατί είχα τα παιδιά μικρά και λίγη βοήθεια λόγω απόστασης (είχαμε μετακομίσει ήδη στο ... 3ο κατά σειρά σπίτι), μια ο χώρος, που επίσης δεν υπήρχε και έπρεπε κάθε φορά ό,τι απλώνω να το μαζεύω (οι καλλιτέχνες θα με νιώσουν), σε συνδυασμό με την πίεση (μυστικό Νο 243, υπόλοιπο από προηγούμενη ανάρτηση: δεν αντέχω την πίεση!) για να προλάβω, όταν για παράδειγμα τύχαιναν δύο βαφτίσεις με πολλές μπομπονιέρες, και ίσως νέα ενδιαφέροντα που μου χτύπησαν την πόρτα και με έφεραν σε επαφή με άλλους ανθρώπους, οδήγησαν στο σταδιακό σβήσιμο της πρώτης ... απόπειρας.
Από τότε, οι δημιουργίες πάρα πολλές, μα μένουν στα χέρια της στενής οικογένειας και των καλών φίλων! Για την ώρα. 
Στις πιο πρόσφατες, είναι το δέσιμο με ασημένιο σύρμα των κρυστάλλων που αγαπώ να φοράω, η κατασκευή σπιτικών σαπουνιών από ελαιόλαδο, με την παραδοσιακή -ψυχρή- μέθοδο και ακόμα πιο πρόσφατη, η ενασχόλησή μου με το mixed media painting και το art journaling, μικρόβια που μου κόλλησε η ... παρδαλομαλλούσα νεραϊδομάγισσα, που βρήκαν πρόσφορο έδαφος και με έριξαν (ευτυχώς, όχι στο κρεβάτι, αλλά) στον πυρετό της δημιουργίας!
Τι πρόκειται να ακολουθήσει; Πήγα σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες -παγκοσμίου φήμης- μα καμιά τους δεν μπορεί να προβλέψει! Το έψαξα στον γκούγκλη, άκαρπες οι προσπάθειες : περίπου 0 αποτελέσματα (76.345.908.123 δευτερόλεπτα)! Πρακτικοί και επιστήμονες σηκώνουν -ευτυχώς, μόνο- τα χέρια ψηλά!
Είμαι, λέει, απρόβλεπτη!
Ό,τι και να δείτε, μην πείτε πως δεν σας είχα προειδοποιήσει...

Άλλος με τη βάρκα μας;

Έλα στη θέση μου ... Margo!

Η Margo ήταν από τις πρώτες μου επαφές στην blogόσφαιρα! Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η "επικοινωνία" μας κρατάει ακόμα! Οι μουσικές επιλογές της, για τις οποίες έχω ξαναγράψει, είναι (επαναλαμβάνω, από τις ελάχιστες που δεν τρέχω με πανικό να κλείσω!), μόνο ένα από τα στοιχεία που βρίσκω εγώ πως μας δένουν... Αποκεντρωμένη κι εκείνη (πιο πολύ από μένα...), απολαμβάνει όσα η πρωτεύουσα αδυνατεί να προσφέρει. Διαβάζοντας τις απαντήσεις, που με μεγάλη μου χαρά, δέχτηκε να μου παραχωρήσει, βρήκα κι άλλα, πολλά κοινά! Στα, δε κείμενά της, κάθε φορά μια παρέα, ή ενίοτε και την φωνή της δικής μου ψυχής!
Πολλά είπα (πάλι), ώρα να αποσυρθώ και να αφήσω την Margo, να έρθει στη θέση μου!

• Τι είναι αυτό που σε κάνει να ανυπομονείς να ξεκινήσει η μέρα σου;

Μάλλον δεν ανυπομονώ, απλά κυλάω μαζί της μέχρι το τέλος της αν η μέρα πάει καλά. Αν κάτι χαλάσει τη ροή είναι άλλη μια ευκαιρία για αυτοβελτίωση.

• Τι αγαπάς περισσότερο στο μέρος που ζεις;

Την γαλήνη της φύσης, το φως, την αλμύρα, τον άνεμο και χαίρομαι πολύ που μπορώ να το λέω αυτό. Αν ζούσα ακόμη στη μεγαλούπολη δεν ξέρω τι θα είχα να πω..

• Τι σε κάνει περήφανο/η για τον εαυτό σου σήμερα;

Θα το πω λίγο διαφορετικά. Είμαι ευχαριστημένη με τον εαυτό μου όταν σε στιγμές κρίσης μπορώ να μην χάνω τον έλεγχο. Μπορεί για παράδειγμα ακόμη κι αν υπάρξει διαφωνία σε σημείο παρεξήγησης με κάποιον συνάνθρωπό μου, κατανοώντας την κατάσταση και στέλνοντάς του αγάπη τελικά να τον κερδίσω και ο άλλοτε εχθρός να γίνει ο καλύτερος φίλος.

• Τι σε έκανε να γελάσεις δυνατά τελευταία φορά και πότε;

Χμμ με τα μικρά παιδιά η μέρα έχει πολλά χαμόγελα. Οι ατάκες τους είναι καταπληκτικές! Γελάω πολύ όμως όταν με παρασύρουν στο παιχνίδι τους και γινόμαστε όλοι μαζί μαλλιά κουβάρια:)

• Τι (θα) σε έκανε να φωνάξεις δυνατά «ΜΠΡΑΒΟ»;

Το μπράβο χαρισμένο με όλη μου τη καρδιά στους ανθρώπους που με πάθος, πίστη, εργασία και αγάπη πολλή, καταφέρνουν να κινούνται προς τον στόχο τους ακόμη κι αν δεν τον έχουν φτάσει. Σχεδόν πάντα αυτή τους η προσπάθεια αντανακλά και σε όλους εμάς που απλά τους ακούμε, τους βλέπουμε, ή τους νιώθουμε δίπλα μας.

• Αν ήξερες πως θα πετύχει 100% τι θα έκανες για να είσαι περισσότερο ευτυχισμένος/η;

Ωριμάζοντας κατάλαβα πως αυτό που θα με έκανε ευτυχισμένη το έχω ήδη. Είναι όλα τα παραπάνω και άλλα μικρά και όμορφα, καθημερινά και απλά. Χρειάστηκε όμως να κλάψω πολύ και να παλέψω ακόμη περισσότερο με τα όνειρα που δεν έγιναν πραγματικότητα.
Αυτό που δυσκολεύομαι πολύ να χειριστώ, είναι ο χρόνος.. κατανοώ όμως πως δεν φταίει ο χρόνος που είναι λίγος αλλά εγώ που θέλω να κάνω πάρα πολλά:)

Margo, σ' ευχαριστώ πολύ για την όμορφη παρέα σου, που μας ταξίδεψε... Σου εύχομαι να κερδίζεις όλα τα στοιχήματα της ζωής σου! Όσο για το χρόνο ... μην ξεχνάς, είναι κάτι πλασματικό ;-)
 

☼☼☼☼☼☼☼☼

Όσοι θέλουν να πάρουν μέρος στη σειρά αναρτήσεων

"Έλα στη θέση μου ..."

απλά ας μου στείλουν τις απαντήσεις τους,

μαζί με 1-3 φωτογραφίες,

στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση.

Θα χαρώ πολύ! Πάρα πολύ!

☼☼☼☼☼☼☼☼

Need you now... Yes, you!

Είναι από τις λίγες φορές που εντοπίζω (και κολλάω με ) ένα καινούριο τραγούδι,

πριν καν το ανακαλύψουν οι κόρες μου...

Μ' αρέσει να το ακούω δυνατά και συνέχεια!

Καλή μας εβδομάδα!!!



Έτσι, για Καλό ΣαββατοΚύριακο!... {12,13/3}

Ξεχάστε για λίγο πως πρόκειται για διαφήμιση
και απλά απολαύστε την αίσθηση που σας δίνει αυτό το σποτ...

Μόνο επτά από τα μυστικά μου...

Από εδώ

Όταν βρήκα αυτή τη φωτογραφία, ένιωσα μια ασφάλεια... Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να μιλήσει ένα σκιουράκι σε ένα κοτοπουλάκι και μάλιστα στο αφτί (έχουν αφτιά τα κοτοπουλάκια;) και το δεύτερο να καταφέρει να μαρτυρήσει τα μυστικά; Νομίζω ελάχιστες, αν όχι καμία πιθανότητα απολύτως!
Όχι πως τα μυστικά που θα σας εκμυστηρευτώ έχουν ανάγκη από τόση εχεμύθεια... αλλά ποτέ δεν ξέρεις!
Στο παιχνίδι με τα επτά μυστικά με κάλεσε η Ιωάννα. Επιτέλους, γιατί το έβλεπα γύρω-γύρω στην blogόσφαιρα και ήμουν έτοιμη να αυτοπροσκληθώ, όπως της εξομολογήθηκα (μυστικό Νο 1)! Πάμε, λοιπόν, για τα υπόλοιπα 6!
Μυστικό Νο 2. Στην πρώτη δημοτικού η δασκάλα μου είχε πει "Εύγε!" κι εγώ βγήκα από την τάξη... Ε, καλά, ντε, μη χτυπιέσαι κιόλας!!!
Μυστικό Νο 3. Όταν ήμουν μικρή, είχα ... περίεργη ακοή! Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός πως το τραγούδι "Σάββατο κι απόβραδο και ασετιλίνη" εγώ το άκουγα "Σάββατο κι απόβραδο κέρασε τη λίμνη!!!". Το ίδιο συνέβαινε με το "κάποιος χτύπησε την πόρτα μα ήταν ο Βοριάς", που το άκουγα "κάποιος χτύπησε την πόρτα - μαϊντανός Βοριάς". Σε καμία περίπτωση δεν έβγαινε νόημα, μα δεν φάνηκε να μ' ενοχλεί... για χρόνια!
Μυστικό Νο 4. Ασχολούμαι με πολλά, θα το έχετε καταλάβει ως τώρα! Το ταξίδι μου από το πως κόλλησα το μικρόβιο της δημιουργικότητας ως σήμερα που περνάω την πιο βαριά μορφή της ασθένειας -μέχρι στιγμής- ανήκει σε άλλη, ανεξάρτητη και ιδιαιτέρως μακροσκελή ανάρτηση -αλήθεια, κάπου πήρε το μάτι μου και ένα τέτοιο παιχνίδι, ας με καλέσει κάποιος παρακαλώ! Εδώ θα αναφέρω πως το γεγονός αυτό κουράζει ακόμα κι εμένα καμιά φορά... Με κάνει να μονολογώ : Μα καλά, τι στο καλό βρήκες πάλι να ασχοληθείς;;; Δεν κρατά πολύ (η κρίση της αυτολογοκρισίας, εννοώ), μην ανησυχείτε!
Μυστικό Νο 5. Με μάγεψε η νεραϊδομάγισσα -ναι, αυτή η γνωστή, και μη εξαιρετέα, που κυκλοφορεί στην blogόσφαιρα, πότε με κόκκινα και πότε με ροζ μαλλιά για να μας αποσυντονίζει- και με ξόρκια με κατάφερε! Μου κόλλησε το τελευταίο μου μικρόβιο, της mixed media art. Ήταν αναπόφευκτο! Προς το παρόν μαθητεύω, μα η καλή (;;;) μέρα από την αρχή φαίνεται...
Μυστικό Νο 6. Είμαι ανυπόμονη! Όταν κάτι μου μπει στο μυαλό, είμαι ικανή να φέρω τον κόσμο τα πάνω - κάτω για να το καταφέρω! Αυτό εκνεύριζε πολύ τη μαμά μου (ε, μαμά;) όταν ήμουν μικρή! Φοβάμαι το έχω κολλήσει και στις κόρες, μα ως πάσχουσα, δείχνω κατανόηση!
Μυστικό Νο 7. Τι, τελειώσαμε; Και τα υπόλοιπα;;; Λοιπόν, για τελευταίο είχα φυλάξει να σας πω πως αγαπημένα μου λουλούδια είναι οι τουλίπες και τα τριαντάφυλλα, σε περίπτωση που θέλατε να μου στείλετε και δεν ξέρατε τι να διαλέξετε... Μακριά από παχύφυτα και κακτοειδή! Δεν τα συμπαθώ, λυπάμαι! 
Αλλά, στο ραδιόφωνο έβαλε Phil Collins, και αυτό μου θύμισε τον γείτονά μας στο πατρικό μου σπίτι... που έβαζε νυχθημερόν στη διαπασών (κάνει και ρίμα!) την ίδια κασέτα πάλι και πάλι! Σιχάθηκα όλα εκείνα τα τραγούδια! Φτάναμε στο σημείο με τ' αδέρφια μου να του χτυπάμε τον τοίχο για να σταματήσει! Φανερό μυστικό πως δεν υπήρχε ίχνος ηχομόνωσης...
Το παιχνίδι λέει πως πρέπει να προσκαλέσω επτά bloggers, να μοιραστούν με τη σειρά τους τα μυστικά τους...
Θα κάνω ζαβολιά και θα σας αφήσω ελεύθερους! Όποιος θέλει, ας παίξει! Όχι από αδιαφορία, μα επειδή, προσωπικά, όλους σας καταδέχομαι!

Έλα στη θέση μου ... Zambia

Το κρύο των ημερών μας τραβάει μέσα στο σπίτι... Και ιδανικά, θέλει καλή παρέα και καλό φαγητό για να το αντέξουμε! Δεν ξέρω για την παρέα σας, μα εγώ φρόντισα για το δεύτερο! Το καλό φαγητό! Τι καλύτερο από τις ιδέες της Ζαμπίας στο Kitchen Stories! Με τις τόσο αναλυτικές οδηγίες της και τις υπέροχες φωτογραφίες βήμα-βήμα, ακόμα και οι πιο ανεπίδεκτοι μάγειρες... θα καταφέρουν να δημιουργήσουν!
Είναι από τα αγαπημένα μου blogs μαγειρικής και όσες συνταγές της έχω δοκιμάσει, τις έχουμε αγαπήσει οικογενειακώς!

Πάρτε, λοιπόν, μαχαίρι και πιρούνι και ετοιμαστείτε... εμένα μου τρέχουν ήδη τα σάλια! Έλα Ζαμπία, στη θέση μου!

• Τι είναι αυτό που σε κάνει να ανυπομονείς να ξεκινήσεις τη μέρα σου;

Οι εκκρεμότητες της προηγούμενης και...η ανατολή! Θείο δώρο. Όσο έχω την τύχη να τη βλέπω, τόσο νιώθω αισιόδοξη δυνατή, έτοιμη για πολλά, εύκολα ή δύσκολα που θα έρθουν. Δρα σαν συμπυκνωμένες βιταμίνες. Ξεκαθαρίζει τη σύγχυση μέσα μου και με γαληνεύει.

• Τι αγαπάς περισσότερο στο μέρος που ζεις;

Λατρεύω τη γραμμή του ορίζοντα πάνω από τη θάλασσα και τη θέα της, τις κορυφογραμμές, πάνω από τα βουνά, την ανοιχτή έκταση και το πράσινο. Με ξεκουράζει, με ηρεμεί με κάνει να ονειροπολώ.

Νιώθω να μην πνίγομαι, να ανασαίνω ελεύθερα, χωρίς να ασφυκτιώ σε πόλεις κακόγουστες, θορυβώδεις και πολλές φορές βρώμικες. Η φύση έχει τη δύναμη να κάνει όμορφα και τα πιο άσχημα...

• Τι σε κάνει περήφανη για τον εαυτό σου σήμερα;

Περήφανη, μεγάλη κουβέντα! Δεν ξέρω πραγματικά τι να πω για αυτό. Η περηφάνια εμπεριέχει μια δόση έπαρσης, νομίζω.

Ίσως, το να "παλεύω" με την καθημερινότητα, σε δύσκολες πολλές φορές καταστάσεις, και να καταφέρνω να επιβιώνω, ναι, ίσως αυτό να με κάνει περήφανη.

• Τι σε έκανε να γελάσεις δυνατά τελευταία φορά και πότε;

Γέλασα με μια μικρή έξυπνη και αυθόρμητη ατάκα της στιγμής, που ειπώθηκε από το σύντροφό μου. Δεν θυμάμαι το περιεχόμενο, μα ήταν ιδιαίτερα ευφάνταστο, ευρηματικό. Περνάμε πολλές ώρες της ημέρας μαζί και αυτό που μας σώζει και μας εκτονώνει είναι κάτι τέτοιες στιγμές, όπου το χιούμορ γίνεται σωτήριος καταλύτης, μας ανασύρει από τη ρουτίνα, τα προβλήματα και τις έννοιες, και μας λυτρώνει.

• Τι (θα) σε έκανε να φωνάξεις ενθουσιασμένη "ΜΠΡΑΒΟ";

Σίγουρα αυτό θα ήταν μια όμορφη, καλαίσθητη, ποιοτική, δημιουργική προσπάθεια: κειμένου, καλλιτεχνήματος, ιδέας, αρχιτεκτονήματος, άποψης, φωτογραφίας, επιστημονικής ανακάλυψης ή απλά, ενός φαγητού, στοιχείο ιδιαίτερα ελκυστικό από πολλές πλευρές και ιδιαίτερα σημαντικό για μένα που ασχολούμαι με κέφι με αυτό (το φαγητό)!

Αυτό το κάτι θα αποσπούσε το θαυμασμό μου και θα το χειροκροτούσα με μεγάλο ενθουσιασμό. Η ποιότητα εκλείπει σε πολλά από αυτά που μας κατακλύζουν και η αισθητική μας έχει αμβλυνθεί.

• Αν ήξερες πως θα πετύχει 100%, τι θα έκανες για να είσαι περισσότερο ευτυχισμένη;

Αν ήταν να πετύχει...Χμμμ! Δύσκολο το κυνήγι της ευτυχίας. Σε αυτή τη φάση θα με έκανε πολύ ευτυχισμένη αν ήμασταν όλη η οικογένεια μαζί.

Να βλεπόμαστε καθημερινά, να αγαπιόμαστε, να τσακωνόμαστε, να γελάμε, να πειραζόμαστε, να τραγουδάμε, να βολτάρουμε και να γκρινιάζουμε.

• Γιατί δεν το κάνεις;;;

Ίσως να μπορεί να γίνει αργότερα, προς το παρόν οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές, που θα μας επέτρεπαν να σμίξουμε. Ευελπιστώ στο μέλλον, άρα η ευτυχία θα περιμένει.


Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και την ευκαιρία που μου δίνετε να βάλω κάποιες σκέψεις μου στο «web-ικό χαρτί».

Ζαμπία μου, εγώ σ' ευχαριστώ πάρα πολύ, που δέχτηκες να έρθεις ως εδώ -εικονικά- και να μοιραστείς μαζί μας τις σκέψεις σου... Εύχομαι τα καλύτερα για σένα!

♥♥♥♥♥♥♥♥

Όσοι θέλουν να πάρουν μέρος στη σειρά αναρτήσεων

"Έλα στη θέση μου ..."

απλά ας μου στείλουν τις απαντήσεις τους,

μαζί με 1-3 φωτογραφίες,

στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση.

Θα χαρώ πολύ! Πάρα πολύ!

♥♥♥♥♥♥♥♥

Έτσι, για Καλό ΣαββατοΚύριακο!... {5,6/3}

Λατρεύω τις μάσκες ...

... από εικαστικής πλευράς, μόνο!

Σε πείσμα των ... καιρών!

Από εδώ

Προσπαθώ να θυμηθώ πόσον καιρό έχουμε να δούμε ήλιο... Θα 'ναι πολύς, σίγουρα, αφού πρέπει να ανατρέξω σε στιγμές και γεγονότα που ξεπερνούν τις δύο εβδομάδες...
Εδώ, στην Αττική, έχουμε συνηθίσει αλλιώς! Θυμάμαι, όταν φίλοι Γερμανοί μας είχαν επισκεφθεί, πόση εντύπωση τους είχε κάνει, που, ενώ έβρεχε δυνατά τη μια στιγμή, αμέσως μόλις σταμάτησε, βγήκε λιακάδα λαμπερή και ο ουρανός ήταν καταγάλανος! Πώς να με πιστέψουν τώρα, αν τους πω πως έχει τουλάχιστον δεκαπέντε ημέρες, να εμφανιστεί, έστω και αδύναμος ήλιος;
Τείνω να πιστέψω πως είμαι κάτι σαν ... επαναφορτιζόμενο! Τόσον καιρό τροφοδοτώ την ζωτικότητα -ναι, ακόμα κι αυτήν την περιβόητη αισιοδοξία μου- από τα αποθέματα ενέργειας που φυλώ σε κάθε κύτταρό μου. Μη γελάς, σε παρακαλώ, είναι σοβαρά τα πράγματα! Κι εσύ, που χαμογελάς χαιρέκακα, και είσαι έτοιμος να ξεστομίσεις το "Εμ, τα έλεγα εγώ, δεν είναι δυνατόν να είναι κάθε μέρα λες κι έχει πάρει ληγμένα, αυτή..." μη, μη μου το πετάς έτσι στα μούτρα! Αν μη τι άλλο, ... δεν είναι ευγενικό να χαίρεσαι με τον πόνο του συνανθρώπου, πολύ περισσότερο δε, εδώ, στη γειτονιά!
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, λάτρευα τις λιακάδες! Τις Παρασκευές τα μεσημέρια, αφού είχαμε γυρίσει από το σχολείο και είχαμε φάει, κουλουριαζόμουν σαν το φίδι, στο κάτω μέρος του κρεβατιού μου, εκεί που έπεφτε ο ήλιος από την μπαλκονόπορτα και διάβαζα, ή άκουγα μουσική ή έγραφα -από τότε το χούι- το βιβλίο μου... Μισόκλεινα τις βλεφαρίδες και τρελαινόμουν να παίζω με τα μικρά, πολύχρωμα λαμπυρίσματα που κάθονταν ανάμεσά τους. Μ' έπαιρνε έτσι ένας ύπνος γλυκός, λουσμένη καθώς ήμουν στο φως και τη ζέστη και συνήθως ξυπνούσα παγωμένη, όταν πια είχε σκοτεινιάσει.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, λατρεύω και τις αντιθέσεις, επίσης! Τρέλα κι αυτή...
Αγαπώ τις ηλιόλουστες μέρες του χειμώνα, αλλά και τις δροσερές και βροχερές του καλοκαιριού! Όλοι με κορόιδευαν όταν, με τις πρώτες ψιχάλες, τέλη Αυγούστου, εγώ είχα βάλει τζιν παντελόνι, ζεστό φούτερ και αθλητικά παπούτσια.
Μα τώρα, έχει παραγίνει... απόδειξη πως εκτός από μένα, πολλοί, φυσιολογικοί άνθρωποι το συζητούν και το ζητούν. Πόση βροχή και συννεφιά πια ν' αντέξουμε... Ίσως φέτος τα κούλουμα να τα πούμε τούλουμα!
Ώσπου να 'ρθει η λιακάδα, θα εξευμενίσω τα τελευταία, καθόλου ασθενή κατά τις προβλέψεις, απομεινάρια του χειμώνα. Με τις ευεργετικές βροχές, τα κρύα και τις συννεφιές που κάνουν, ακόμη, τις εποχές να ξεχωρίζουν, σε πείσμα των ... καιρών.
Άλλωστε, άργησε να μας έρθει ο χειμώνας φέτος και ίσως δικαιούται να μείνει λίγο περισσότερο.
Άλλωστε, έτσι, θα κάνει την εμφάνιση της άνοιξης, ακόμα πιο απολαυστική. Και τελικά, τον ευχαριστώ γι' αυτό!

__________________________
Χα, πάλι σας το γύρισα, τελευταία στιγμή!

Έλα στη θέση μου ... Lourdi!

Κάποιοι την γνωρίζουν ως Lourdi, κάποιοι προτιμούν να την αποκαλούν Πολυτεχνίτισσα -όνομα και πράγμα!- όπως η ίδια ονομάζει το καταφύγιο ιδεών της! Σίγουρα, όπως και να την αποκαλούμε, είμαστε πολλοί εκείνοι που βρίσκουμε "καταφύγιο" στο blog της. Προσωπικά, εκτός από ιδέες και θετικότητα, αγαπώ και τα δημιουργήματά της! Έχουν ... ψυχή!

Γι' αυτό ήθελα να την γνωρίσω λίγο καλύτερα και μαζί με μένα κι εσείς.

Της ζήτησα να έρθει, να την "φιλοξενήσω" και την ευχαριστώ πάρα πολύ που δέχτηκε!

Lourdi, έλα, λοιπόν στη θέση μου...

• Τι είναι αυτό που σε κάνει να ανυπομονείς να ξεκινήσεις τη μέρα σου;

Τα μισοτελειωμένα έργα μου... και είναι τόσα πολλά... Αυτό πάντα ήταν ένα θέμα για μένα. Άρχιζα κάτι και μετά... μια καινούρια έμπνευση ερχόταν ξαφνικά!! Και ξεκινούσα άλλο, με αποτέλεσμα πάντα να έχω ένα σωρό ατέλειωτα έργα!

• Τι αγαπάς περισσότερο στο μέρος που ζεις;

Αγαπώ πάρα πολύ τη γειτονιά μου!! Τη θέα από το παράθυρο! Το μικρό λιμανάκι! Το ενετικό κάστρο και τα τείχη!

Και βέβαια... τη μπουγάτσα στα λιοντάρια!

• Τι σε κάνει περήφανη για τον εαυτό σου σήμερα;

Το παιδί μου!! Και ότι οι δυσκολίες της ζωής, που ήταν και πολλές, δε με νίκησαν...

• Τι σε έκανε να γελάσεις δυνατά τελευταία φορά και πότε;

Γελάω πολύ και δυνατά!!

Είναι η άμυνά μου στα δύσκολα...

Τελευταία φορά; Όταν βρήκα τη γάτα μου μέσα στη σακούλα με τα ψώνια!!!

• Τι (θα) σε έκανε να φωνάξεις ενθουσιασμένη "ΜΠΡΑΒΟ";

Σε κάθε προσπάθεια μικρή ή μεγάλη που κάνει ένας δικός μου αγαπημένος άνθρωπος!!

• Αν ήξερες πως θα πετύχει 100%, τι θα έκανες για να είσαι περισσότερο ευτυχισμένη;

Να πάρω άλλο ένα χάπι...για να ξυπνώ χωρίς πόνους...

• Γιατί δεν το κάνεις;;;

Μα γιατί δεν υπάρχει...

Lourdi, να 'ναι οι ρίζες -από Ηράκλειο- που με τραβούν, η αισιοδοξία στα δύσκολα ή η δημιουργικότητά σου; Ό,τι και να 'ναι, να 'σαι καλά! Η παρέα σου μου έδωσε ιδιαίτερη χαρά!

♥♥♥♥♥♥♥♥

Όσοι θέλουν να πάρουν μέρος στη σειρά αναρτήσεων

"Έλα στη θέση μου ..."

ας μου στείλουν τις απαντήσεις τους,

μαζί με 1-3 φωτογραφίες,

στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση.

Θα χαρώ πολύ! Πάρα πολύ!

♥♥♥♥♥♥♥♥