Ένα δώρο για όμορφο ξεκίνημα!



Από εδώ 

 Στέκεσαι μέσα στην ντουσιέρα, στο τελευταίο ξέβγαλμα και το νερό τρέχει απολαυστικό πάνω σου, ξεκινώντας από την κορυφή του κεφαλιού σου, στην κατάλληλη θερμοκρασία κι εσύ ζητάς μόνο λίγα λεπτά, ακόμα, απόλαυσης, πριν βγεις σε ό,τι σε περιμένει έξω.
Είναι η ιδανική ώρα!
Κλείσε τα μάτια, πάρε μερικές βαθιές αναπνοές και φαντάσου... πως βρίσκεσαι κάτω από ένα καταρράκτη ζεστού, λαμπερού και καθαρού λευκού φωτός!
Ο καταρράκτης αυτός σε λούζει εξωτερικά και εσωτερικά και παρασύρει μαζί του, ό,τι δεν χρειάζεσαι, ό,τι σε βαραίνει, ό,τι σε ταλαιπωρεί και σε στενοχωρεί, ό,τι περιττό, σε όλα τα επίπεδα!
Ξεπλένει κάθε μόριο, κάθε όργανο, κάθε σύστημα του οργανισμού σου, το αναζωογονεί και αποβάλει κάθε τι παλιό και ασθενές!
Ονομάτισέ το "Λευκό Φως" και ζήτησέ του να σε αποτοξινώσει, να σε ανανεώσει, να σε γεμίσει γαλήνη και ηρεμία, φως και αγάπη, δύναμη και ζωτική ενέργεια!
Νιώθεις την θετική ενέργεια να σε πλημμυρίζει και να σε διαπερνά!
Σιγά-σιγά, παίρνεις πάλι μερικές βαθιές αναπνοές και κινείς τα μέλη σου, τα νιώθεις ένα-ένα, ως τα μικρά δάχτυλα των ποδιών σου, τεντώνεσαι και ανοίγεις τα μάτια σε μια πιο λαμπερή και φωτεινή πραγματικότητα.
Χρειάζονται μόνο λίγα λεπτά! Για την ακρίβεια, μόνο λίγα λεπτά (2 λεπτά είναι υπέρ-αρκετά), γιατί η ορθοστασία, το ζεστό νερό και η χαλάρωση μπορεί να σε ζαλίσουν, γι' αυτό πρόσεχε λίγο... μα δέξου αυτό το δώρο ξεκούρασης και αναζωογόνησης για τον εαυτό σου κι αν θες, μοιράσου μαζί μας στα σχόλια ή μαζί μου σε e-mail την εμπειρία σου!
Η διαδικασία αυτή μπορεί να γίνει οποιαδήποτε στιγμή, μόλις ξυπνάς το πρωί, πριν κοιμηθείς το βράδυ, κατά τη διάρκεια της ημέρας, όταν κάθεσαι στην καρέκλα του υπολογιστή σου...
Η διαδικασία του ντους, ίσως βοηθά στην αρχή, όσους δυσκολεύονται να οραματιστούν.
Με αγάπη!

♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Ως ενεργειακή και πνευματική διεργασία και μέθοδος, ο Διαλογισμός είναι συμπληρωματικός στην ψυχολογική και ιατρική διάγνωση και θεραπεία και δεν τις αντικαθιστά σε καμία περίπτωση.
Για οποιοδήποτε πρόβλημα ή θέμα υγείας απευθυνθείτε στον κατάλληλο ειδικό.

Έτσι, για Καλό ΣαββατοΚύριακο!... {26,27/02}

Από εδώ

"Ας αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα και τότε

τα πράγματα που βλέπουμε θα αλλάξουν"

-Dr Wayne W. Dyer-                          

Έλα στη θέση μου ... Ιωάννα!

Με βρήκε εκείνη. Πρόσφατα. Πολύ πρόσφατα. Για την ακρίβεια είναι η 100ή μου επίσημα εγγεγραμμένη αναγνώστρια! Και είπα να την γιορτάσω! Γιατί εκτός από το επετειακό της υπόθεσης, μπήκα στο blog της και μ' άρεσε πολύ! Μ' αρέσουν τα όσα φτιάχνει, μ' αρέσει το γεγονός ότι φτιάχνει, μ' αρέσει η φρεσκάδα της ηλικίας της μα και η ωριμότητά της - δύσκολο να τη βρεις σήμερα... λένε!
Γι' αυτό είπα να σας τη γνωρίσω! Την κάλεσα, και ... ήρθε στη θέση μου! Είναι η Ιωάννα από το Joanna's handmade dream - όνομα και πράγμα! Πάμε πιο κοντά... Ναι, αυτά που βλέπετε δεν τρώγονται!!!

• Τι είναι αυτό που σε κάνει να ανυπομονείς να ξεκινήσεις τη μέρα σου;

Ανυπομονώ να ξεκινήσει;;; Ποιος διαδίδει τέτοιες κακοήθειες;; Θέλω να κοιμηθώώώώώώώ!!!!

• Τι αγαπάς περισσότερο στο μέρος που ζεις;

Αγαπώ… τη γειτονιά! Αγαπώ τα κάστρα μου! Τα δικά μου κάστρα! Που ξέρω κάθε πετραδάκι τους! Αυτά που οι άλλοι βλέπουν μόνο στην τηλεόραση! Το Επταπύργιο ! Τις φυλακές του Γεντί Κουλέ και τις ιστορίες του, που τα βράδια του καλοκαιριού, καθόμαστε εκεί μπροστά και πίνουμε μπύρες χαζεύοντας τα αστέρια! Την ησυχία και τη θέα από το πυροβολείο τα ανοιξιάτικα πρωινά– τη Θεσσαλονίκη μου!

• Τι σε κάνει περήφανη για τον εαυτό σου σήμερα;

Σπουδάζω. Θα γίνω κοινωνική λειτουργός! Μιλάω 2 ξένες γλώσσες, είμαι αιμοδότρια και θα σε λίγο θα δουλεύω εθελοντικά σε ένα ίδρυμα για παιδιά. Δεν πίνω, δεν καπνίζω και δεν ξενυχτάω. Έχω καταπληκτικούς φίλους και μια υπέροχη οικογένεια! Μάλλον τα έχω όλα τελικά… είμαι πολύ περήφανη για τον εαυτό μου! (ας με μαζέψει κάποιος!)

• Τι σε έκανε να γελάσεις δυνατά τελευταία φορά και πότε;

Γελάω κάθε μέρα! Τόσο δυνατά, που είναι ενοχλητικό… για τους άλλους! Αλλά αν πρέπει να πω κάτι συγκεκριμένο, θα έλεγα πριν μια εβδομάδα που εγώ και δυο φίλες μου κάναμε «πυτζάμα πάρτυ» (που θα πει, αυτές με τις πυτζάμες τους μπροστά στην τηλεόραση και εγώ στην κουζίνα να μαγειρεύω!!) πρέπει να μας άκουσε όλη η πολυκατοικία μέχρι τις 4 που μας πήρε ο ύπνος!

• Τι σε έκανε να φωνάξεις ενθουσιασμένη "ΜΠΡΑΒΟ";

Συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια! Η επιβράβευση είναι ό,τι πιο όμορφο για έναν άνθρωπο!. «μπράβο» στη μαμά μου, που –μετά από πολύ προσπάθεια- κατάφερε να φτιάξει μια καρέκλα από την αρχή, για το κουκλόσπιτο που φτιάχνει. «μπράβο» στους φίλους μου όταν τελείωσε η παράστασή μας στο θέατρο! «μπράβο» στη γιαγιά μου που έκοψε το κάπνισμα! (?) «μπράβο» σε μένα που κατάφερα να αντισταθώ σε ένα κομμάτι εκμέκ κανταίφι της μαμάς (ΑΘΛΟΣ! Θα τα χάσω τα κιλά! Είναι σίγουρο!) και «μπράβο» σε όλες εσάς, που μέσα στο άγχος της καθημερινότητας, βρίσκετε χρόνο για τον εαυτό σας και τις δημιουργίες σας!

• Αν ήξερες πως θα πετύχει 100%, τι θα έκανες για να είσαι περισσότερο ευτυχισμένη;

Με ένα μαγικό ραβδί, θα διέγραφα λάθη και στιγμές του παρελθόντος, που με πονάνε ακόμα πολύ…

• Γιατί δεν το κάνεις;;;

Γιατί το να βρω το μαγικό ραβδί, είναι πολύ εύκολο. Απλά…. δε θυμάμαι το ξόρκι….

Ιωάννα, σ' ευχαριστώ πολύ που δέχτηκες να έρθεις στη θέση μου! Ελπίζω να ήταν και για σένα όσο ευχάριστο ήταν και για μένα! Και σου εύχομαι να βρεις όλα τα ... ξόρκια και τα μαγικά ραβδάκια, εκεί που πραγματικά κρύβονται! Μέσα σου!

♥♥♥♥♥♥♥♥

Όσοι θέλουν να πάρουν μέρος στη σειρά αναρτήσεων

"Έλα στη θέση μου ..."

απλά ας μου στείλουν τις απαντήσεις τους

μαζί με 1-3 φωτογραφίες

στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση.

Θα χαρώ πολύ! Πάρα πολύ!

♥♥♥♥♥♥♥♥

Pay it forward!

Το είδα χθες στο blog της Pink Dreamer και έτρεξα! Δεν είναι να αφήνεις τέτοια ευκαιρία! Ό,τι και να 'ναι, από τα χέρια της θα είναι μαγικό! (Το υποπτευόμουν, μα το επιβεβαίωσα όταν, πριν λίγες μέρες, πήρα στα χέρια μου το ημερολόγιο που πήρα από το etsy κατάστημά της! Απλά χωρίς σχόλια!)
Ο λόγος για ένα νέο παιχνίδι που κυκλοφορεί στην Blogόσφαιρα, το "Pay it forward", και ορίζει πως οι 5 πρώτοι που θα αφήσουν σχόλιο σ' αυτήν την ανάρτηση, κερδίζουν δωράκι χειροποίητο από μένα. Προϋπόθεση να κάνουν κι εκείνοι στο blog τους αντίστοιχη ανάρτηση, και να προσφέρουν με τη σειρά τους στους 5 πρώτους σχολιαστές, κάτι από τα χεράκια τους! Οτιδήποτε, αρκεί να είναι χειροποίητο. Εντός του 2011 (έχουμε πολύυυυυ χρόνο στη διάθεσή μας!).
Σας περιμένω, λοιπόν!
Ξεκίνημα παιχνιδιάρικο και δημιουργικό για τη νέα εβδομάδα!

Έτσι, για Καλό ΣαββατοΚύριακο! ... {19,20/2}

Από εδώ

Να θυμάμαι, πως κάποιες στιγμές ευτυχίας, κάποια κομμάτια ομορφιάς, κρύβονται σε πράγματα που ούτε είχα ποτέ φανταστεί κι αν δεν έχω την καρδιά μου ανοιχτή να τα δει, μπορεί να προσπεράσουν...

Μια όμορφη ιστορία...

Από εδώ

"Η Ρενγκέτσουν, μία από τις λίγες βουδίστριες του Ζεν, έκανε ένα θρησκευτικό ταξίδι. Την ώρα που έπεφτε ο ήλιος, έφτασε σε ένα χωριό και ζήτησε κατάλυμα για να περάσει τη νύχτα. Οι χωρικοί όμως δεν τη δέχτηκαν, καθώς ήταν παραδοσιακοί βουδιστές και δεν επιτρεπόταν να αφήσουν μια γυναίκα του Ζεν να μείνει μαζί τους. Την πέταξαν, λοιπόν, έξω από το χωριό.
Η νύχτα ήταν κρύα και η γριά γυναίκα δεν είχε κατάλυμα... και πεινούσε. Αναγκάστηκε να βρει καταφύγιο στα χωράφια, κάτω από μια κερασιά. Έκανε πολύ κρύο και δεν μπορούσε να κοιμηθεί καλά. Ήταν κι επικίνδυνο, καθώς υπήρχαν άγρια ζώα εκεί έξω.
Τα μεσάνυχτα ξύπνησε από το κρύο και είδε, με φόντο τον ανοιξιάτικο ουρανό, τα ολάνοιχτα άνθη της κερασιάς να χαμογελούν κάτω από το θαμπό φεγγάρι. Συνεπαρμένη από την ομορφιά, σηκώθηκε και υποκλίθηκε προς το μέρος του χωριού:
"Από την ευγένειά τους να μου αρνηθούν καταφύγιο, βρέθηκα κάτω από τα άνθη της κερασιάς, τη νύχτα αυτού του χλωμού φεγγαριού".
Με μεγάλη ευγνωμοσύνη ευχαρίστησε τους ανθρώπους, που της αρνήθηκαν το κατάλυμα, γιατί διαφορετικά θα είχε κοιμηθεί κάτω από μια συνηθισμένη στέγη και θα είχε χάσει όλη αυτή την ευλογία : αυτά τα άνθη κερασιάς και τα ψιθυρίσματα τους με το χλωμό φεγγάρι. Και αυτή τη σιωπή της νύχτας, την απόλυτη σιωπή...
Δεν θυμώνει, το αποδέχεται. Και όχι μόνο το αποδέχεται, αλλά το καλωσορίζει. Νιώθει ευγνωμοσύνη.
Η ζωή είναι απέραντη και κάθε στιγμή έρχεται με χίλια δώρα για εμάς. Αλλά εμείς είμαστε τόσο προκατειλημμένοι με τις επιθυμίες του μυαλού μας, είμαστε τόσο γεμάτοι με τις σκέψεις μας, που αρνούμαστε όλα αυτά τα δώρα." (Osho, "Το Νέο Ταρώ", εκδόσεις Rebel Publishing, Αθήνα 1994)

{Εδώ σε αντιγραφή από το σημείωμα του εκδότη, του περιοδικού Reiki Time, τεύχος 16}

Έλα στη θέση μου ... Αχτίδα!

Σε όλους μας άρεσαν οι λιακάδες των προηγούμενων ημερών... ένας προάγγελος της άνοιξης που τόσο λαχταράμε!
Και πάνω που είχαμε συνηθίσει, είχαμε βάλει στο καθημερινό μας πρόγραμμα τις ηλιόλουστες βόλτες και ξεμυαλιζόμασταν και μόνο στη μυρωδιά τους, ήρθαν πάλι οι συννεφιές και οι βροχές.
Ναι, σωστά, για πόσο ακόμα... Μα, προσωπικά, μ' άρεσε όπως ήταν και είπα σήμερα να σας φέρω μια Αχτίδα, προς αποκατάσταση της ηλιοφάνειας! Όχι μια οποιαδήποτε αχτίδα, όμως...
Την έχω αποκαλέσει αχτίδα της δικής της ζωής και των γύρω της, μια και νομίζω δρα καταλυτικά και επηρεάζει με την θετική της αύρα όσους βρίσκονται γύρω της, εντός και εκτός blogόσφαιρας.
Ας μην την κρύβω άλλο, λοιπόν!
Αχτίδα, έλα στη θέση μου...!

• Τι είναι αυτό που σε κάνει να ανυπομονείς να ξεκινήσεις τη μέρα σου;

Το απλό γεγονός ότι έχω ένα σωρό πράγματα στο μυαλό μου να κάνω!

• Τι αγαπάς περισσότερο στο μέρος που ζεις;

Μα την πόλη μου... το σπίτι μου, τους δρόμους που μεγάλωσα και πρωτοπερπάτησα, τη θάλασσα της που αγνάντεψα, τους ανθρώπους της που αγάπησα και με αγάπησαν, τα όσα μου θυμίζουν τα μαγαζιά της, τα παρκάκια της, το σχολείο μου, ο ..τάφος των γονιών μου πια ..όλα αυτά αγαπώ στο τόπο μου και άλλα τόσα..

• Τι σε κάνει περήφανη για τον εαυτό σου σήμερα;

Το ότι έζησα όπως επέλεξα και αγάπησα ό,τι έπρεπε να αγαπήσω.

• Τι σε έκανε να γελάσεις δυνατά τελευταία φορά και πότε;

Γελώ τόσο συχνά..μα χθες που έβαζε ψηφίδες ο Δημήτρης μου στο ταβάνι του μπάνιου και του ήρθε καπέλο ο σοβάς...ε! μεταξύ μας..γέλασα και δεν μου κράτησε κακία το γλυκό μου.

• Τι (θα) σε έκανε να φωνάξεις ενθουσιασμένη "ΜΠΡΑΒΟ";

Όταν είδα το αποτέλεσμα της προσπάθειας του άνδρα μου να φτιάξει μόνος του το μπάνιο .. του είπα : Μπράβο γλυκέ μου..είναι υπέροχο!

• Αν ήξερες πως θα πετύχει 100%, τι θα έκανες για να είσαι περισσότερο ευτυχισμένη;

Θα πήγαινα σήμερα κιόλας να ζήσω στην εξοχή σε αγρόκτημα όπως το ονειρευόμαστε ο Δημήτρης μου κι εγώ.

• Γιατί δεν το κάνεις;;;

Γιατί έχω πίσω μου υποχρέωση ακόμα στον τελευταίο ηλικιωμένο της οικογένειας μου , τον παππού μας, και γιατί νοιώθω ότι οι κόρες μου για λίγο καιρό ακόμα με χρειάζονται..και τα πρέπει μου είναι περισσότερα από το ένα τεράστιο ..ΘΕΛΩ μου!

Αχτίδα, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ που δέχτηκες να έρθεις στην παρέα μας! Σου εύχομαι να πραγματοποιήσεις κάθε μικρό και μεγάλο σου όνειρο και τα μαγικά σου χέρια να δουλεύουν τα πινέλα για όσο ακόμα αγαπά η ψυχή σου και όχι μόνο όσο ορίζει η σύνταξη...

****************

Θα ήθελα πολύ να ... έρθετε κι εσείς στη θέση μου!

Τις ερωτήσεις, σε φιλική μορφή για copy-paste, θα τις βρείτε εδώ!

Περιμένω τις απαντήσεις σας μαζί με 1-3 φωτογραφίες (αν θέλετε να συνοδεύουν την ανάρτηση, με οποιοδήποτε θέμα) στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση.

Οι ερωτήσεις ΔΕΝ είναι δεσμευτικές αν προτιμάτε να στείλετε ένα ελεύθερο κείμενο...

Μετά την ανάρτηση, ευχαρίστως να αναφέρετε την "συνέντευξη" στο δικό σας blog,

με σχετικό σύνδεσμο!

Ευχαριστώ σας!

********************

 

Πάνε ... λίγα χρόνια...

Από εδώ

Πρέπει να ήμασταν στην τελευταία τάξη του Λυκείου, ή λίγο πριν... κι αν θυμάμαι καλά, ήμασταν όλες ... μόνες, τέτοια μέρα. Και οι πέντε κολλητές φιλενάδες. Κανονίσαμε εορταστική έξοδο και η "πρόεδρος" της γυναικοπαρέας ανέλαβε να οργανώσει τις λεπτομέρειες. Πάλι!
Στολιστήκαμε και ξεκινήσαμε με σινεμά. Θα βλέπαμε το "Δωμάτιο με θέα". Μαζί με μας, είχαν κι άλλοι την ίδια ιδέα. Πολλοί! Πρέπει να 'ταν και Σαββατόβραδο, συμπτωματικά. Φτάσαμε την τελευταία στιγμή (θυμάμαι και ποια άργησε... ξανά!) και παρακολουθήσαμε όλη την ταινία, όρθιες, στο τέλος της αίθουσας! Όταν, μετά από χρόνια, ξαναείδα την ταινία στην τηλεόραση, δεν θυμόμουν τίποτα, παρά μόνο την σκηνή στη λίμνη, με τα γυμνά ανδρικά οπίσθια... Καθόλου τυχαίο!
Καταφέραμε και δεν μας έδιωξαν από την αίθουσα. Αντέξαμε τόσες ώρες όρθιες! Και ακολούθησε ποδαρόδρομος, με ανάβαση... Δεν μπορώ να θυμηθώ, από πού ξεκινήσαμε και πού πηγαίναμε για φαγητό μετά... Κάθε φορά όμως, που το πρόγραμμα το είχε αναλάβει η "πρόεδρος", καταλήγαμε με λιωμένα παπούτσια, όχι από το χορό, μα από το περπάτημα. Πρέπει να ήταν κάπου προς τα Εξάρχεια, ίσως προς το Λυκαβηττό... έτσι εξηγείται η ανηφόρα που θυμάμαι. Θα πρέπει να ήταν σε κάποια από τις αγαπημένες μας τότε κρεπερίες...
Εκεί διασκεδάσαμε την έλλειψη ρομαντικής παρέας με τον πιο επώδυνο τρόπο... Γυναικοπαρέα και γύρω-γύρω ζευγαράκια να ερωτοτροπούν! Εμείς (απτόητες;) κάναμε το ίδιο με τις γλυκές και αλμυρές κρέπες μας. Με πολύ χιούμορ, που δεν μας έλειψε ποτέ! Και περάσαμε αξέχαστα! Είχαμε φροντίσει να προσφέρουμε στους εαυτούς μας και από ένα τριαντάφυλλο!
Από τότε, δεν ξαναγιόρτασα την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Μ' ενοχλεί λίγο ο εμπορικός της διασυρμός... Κάθε μέρα περιμένω λουλούδια και αγάπη (και σοκολάτες, ναι!) από τον άντρα της ζωής μου, δεν θα τη γλιτώσει μ' ένα τριαντάφυλλο ή ένα αρκουδάκι μόνο για μια μέρα...
Κορίτσια μου αγαπημένα, να 'μαστε όλες καλά, να χαιρόμαστε τους άντρες της ζωής μας! Η μέρα εκείνη έφερε σε όλες μας τον καλύτερο!

Έτσι, για Καλό ΣαββατοΚύριακο! ... {12,13/2}



Από εδώ



Να θυμάμαι :

Έχω έλεγχο μόνο πάνω στον εαυτό μου και στον τρόπο που σκέφτομαι

και βλέπω τους άλλους και τον κόσμο...

Όχι μ' άδεια χέρια...

Καλούμαι να εμπιστευτώ τη διαδικασία και να ξαναδώ με καινούρια μάτια αυτό που, τόσον καιρό, έλεγα πως πιστεύω, έτσι κι αλλιώς : Πως οι άνθρωποι και συνεπώς και οι σχέσεις, σου ανταποδίδουν την εικόνα που εσύ έχεις γι' αυτούς (και αυτές). Πως λειτουργούμε ως καθρέφτες για τους άλλους. Αυτό που περιμένουμε από εκείνους, αυτό τελικά εισπράττουμε. Μια τόσο παγιωμένη εικόνα, που συχνά δεν μπορούμε να δούμε την πραγματική.
Όταν αυτό έχει θετικά αποτελέσματα και η σχέση είναι αρμονική, τότε, όλα καλώς καμωμένα.
Μιλώ όμως για εκείνες τις περιπτώσεις που προβάλουμε στους άλλους κάποια αρνητικά χαρακτηριστικά, και μάλιστα άρρηκτα συνδεδεμένα με εμάς τους ίδιους, λες και η παραμικρή αντίδραση του συγκεκριμένου Άλλου, έχει να κάνει με εμάς και μόνο! Με λίγα λόγια, το παίρνουμε προσωπικά. Και αυτό, σίγουρα, δεν μας εξυπηρετεί [εξυπηρετώ : καλύπτω, ικανοποιώ ορισμένη έλλειψη ή ανάγκη κάποιου], δεν λειτουργεί προς όφελός μας, σε κανένα επίπεδο.
Καλούμαι να επιτρέψω στον εαυτό μου, να αποδεσμευτώ, από το πώς κάποιος είναι ή δεν είναι και να τους αφήσω το περιθώριο, να μου επανασυστηθούν, με νέο, θαυμαστό τρόπο.
Καλούμαι να επαναπροσδιορίσω την κρυφή ανάγκη μου, κάποιος να μπορεί να βλέπει τα πράγματα με τα δικά μου μάτια, για να μπορούμε να επικοινωνήσουμε.
Καλούμαι να αφήσω στην άκρη τα, ως τώρα, πιστεύω μου, για ανθρώπους στη ζωή μου που (νομίζω πως) μου δημιουργούν προβλήματα, και να τους δω, να εμφανίζονται όπως πραγματικά επιθυμούν -χωρίς εγώ να σπεύσω να το κρίνω ως σωστό ή λάθος, και κυρίως, χωρίς να σπεύσω να συμπεράνω, πως αυτό μπορεί να έχει οποιαδήποτε σχέση με εμένα. Αν, για παράδειγμα, είναι θυμωμένοι, δεν σημαίνει πως είναι θυμωμένοι με μένα.
Καλούμαι ... και αποφάσισα να ανταποκριθώ στο κάλεσμα και σίγουρα, να μην εμφανιστώ με άδεια χέρια...

Από εδώ

... μια και, όταν αποφασίσουμε τι θέλουμε για τη ζωή μας, εμείς πρώτοι πρέπει να  ευθυγραμμιστούμε με αυτό.

Έλα στη θέση μου ... Mana!

Χρειάστηκαν μέρες ατελείωτης επιμονής, αμέτρητες φιλοφρονήσεις, μέχρι και ... δωροδοκία για να καταφέρω να της πάρω μια συνέντευξη και να δεχτεί επιτέλους να ... έρθει στη θέση μου!

Μιλώ για τη Mana! Και φυσικά αστειεύομαι! Όπως κάνει κι εκείνη πολύ συχνά, με το απίθανο χιούμορ της, που με κέντρισε αρχικά και μετά κόλλησα με το blog της. Η ίδια δηλώνει "εργαζόμενη μητέρα και καλή νοικοκυρά", όμως κατά την προσωπική μου γνώμη, ο όρος Mana ξεπερνά αυτά τα στενά όρια... Θα έλεγα λοιπόν, πως είναι Μάνα στην έρευνα επί παντός επιστητού! Η έρευνα είναι το συνώνυμό της! Είναι, επίσης, Μάνα στις μουσικές επιλογές -τυχαίο πως μ' αρέσουν όσα τραγούδια κατά καιρούς διαλέγει, όπως αυτό της Adele- και ... ποιός ξέρει σε τι άλλο; Μένει να το ανακαλύψουμε!

Γι' αυτό, Mana, ... έλα στη θέση μου, ξεκινάμε!

• Τι είναι αυτό που σε κάνει να ανυπομονείς να ξεκινήσεις τη μέρα σου;

Χμμμ, προβληματισμός από την πρώτη ερώτηση. Υποθέτω τίποτε. 360 μέρες (δικαιούμαι κάποιες να έχω ακεφιές) ξεκινώ με φουλ διάθεση χωρίς κανένα λόγο. Πως ο Οβελίξ έπεσε στο καζάνι με τον μαγικό ζωμό; Ε, εγώ έπεσα στο καζάνι της αισιοδοξίας.

• Τι αγαπάς περισσότερο στο μέρος που ζεις;

Δεν μετρά να πω την οικογένειά μου και το λεβέντη σκύλο μου, ε; Μετακομίσαμε πρόσφατα στο μέρος που ζούμε τώρα και έτσι… θα έλεγα η ανοιχτοσύνη του. Υπάρχουν χωράφια, δεν έχει πολλά σπίτια. Κυρίως την άνοιξη που πρασινίζουν και γεμίζουν λουλούδια είναι χαρά Θεού.

• Τι σε κάνει περήφανη για τον εαυτό σου σήμερα;

Εύκολη απάντηση. Είμαι περήφανη που μοιράστηκα τις υπέροχες, ελβετικές σοκολάτες που μου έφερε η κολλητή μου με τον Defiance και δεν τις έφαγα μόνη μου, η γουρούνα.

• Τι σε έκανε να γελάσεις δυνατά τελευταία φορά και πότε;

Σήμερα το πρωί. Το δυνατό γέλιο, το φτιχώ που λέμε στα κυπριακά. Εν ολίγοις όταν μου βγαίνει γέλιο δεν το κρατώ για μένα. Το πρωί λοιπόν γελούσαμε με ένα δυο συνάδελφους, που τους πάω. Για ποιο λόγο όμως θα σε γελάσω. Α ναι σχολιάζαμε ποδόσφαιρο.

• Τι (θα) σε έκανε να φωνάξεις ενθουσιασμένη «ΜΠΡΑΒΟ»;

Εμ, μας διαβάζουνε ανήλικοι ή να σου πω τι έκανα χθες το βράδυ με τον husband;

• Αν ήξερες πως θα πετύχει 100% τι θα έκανες για να είσαι περισσότερη ευτυχισμένη;

Δεν νομίζω να υπάρχει κάτι που θα με έκανε ευτυχισμένη και δεν το έχω επιχειρήσει. Στο πλαίσιο πάντα η δική μου ευτυχία να μην γίνεται δυστυχία των άλλων.

• Γιατί δεν το κάνεις;

Αφού είπαμε γιατί. Α, δεν με παρακολουθείς μου φαίνεται :)


Συμπέρασμα; Η Mana είναι επίσης αυθόρμητη, και με ανεξάντλητη αισιοδοξία! Τρεις (!!!???!!!) ακόμα λόγοι που με τραβούν "κοντά" της! ...
Σ' ευχαριστώ πολύ Mana που δέχτηκες να ... έρθεις στη θέση μου!

Άλλος κανείς;

**********************

Θα ήθελα πολύ να ... έρθετε κι εσείς στη θέση μου!

Τις ερωτήσεις, σε φιλική μορφή για copy-paste, θα τις βρείτε εδώ!

Περιμένω τις απαντήσεις σας μαζί με 1-3 φωτογραφίες (αν θέλετε να συνοδεύουν την ανάρτηση, με οποιοδήποτε θέμα) στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση.

Οι ερωτήσεις ΔΕΝ είναι δεσμευτικές αν προτιμάτε να στείλετε ένα ελεύθερο κείμενο...

Μετά την ανάρτηση, ευχαρίστως να αναφέρετε την "συνέντευξη" στο δικό σας blog,

με σχετικό σύνδεσμο!

Ευχαριστώ σας!
**********************

Μικρά ή μεγάλα θαύματα!

Μικρά ή μεγάλα θαύματα συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας και μέσα μας! Το πιστεύω!
Τί άλλο, από θαύμα, μπορεί να ήταν αυτό που έγινε προχθές...
Οδηγούσα, και με πήραν τηλέφωνο, να μου πουν πως, μια πολύ-πολύ αγαπημένη μου θεία (αδερφή της πολύ-πολύ αγαπημένης μου γιαγιάς), αναπαύθηκε, όπως πολύ ήθελε η ίδια, τον τελευταίο καιρό. Το θαύμα ήταν πως, μετά το αρχικό "μούδιασμα" που ένιωσα, όταν πια έκλεισα το τηλέφωνο, το ραδιόφωνο άρχισε να παίζει το τραγούδι που θα βρείτε πιο πάνω. [Είναι από τα πολύ αγαπημένα μου, τώρα τελευταία, και μ' αρέσει να το ακούω ξανά και ξανά! Λατρεύω τον τρόπο που "μπαίνει" η Ελεονώρα Ζουγανέλη στη μουσική, σε κάθε στροφή.] Το έβαλα στη διαπασών και με θέα την ανταριασμένη θάλασσα (θαύμα πάνω στο θαύμα, μια και η θάλασσα δρα καταλυτικά στα συναισθήματά μου!) άφησα τα κύματα να ξεπλύνουν τη θλίψη. 
Ενώ είχα καιρό να δω τη θεία, με κάποιο τρόπο ένιωθα την ανάγκη της να φύγει, να ξεκουραστεί πια, κοντά σε κείνους που αγαπούσε πολύ! Αυτή η έντονη συναίσθηση της δικής της επιθυμίας, ήρθε και χάιδεψε το δικό μου πόνο της απώλειας -θαύμα κι αυτό...- τον έκανε να μοιάζει και λίγο εγωιστικό, μπροστά στο δικό της μέγεθος και μου θύμισε πως όσα ήθελα, τα είχα ήδη! Τις αναμνήσεις και την αγάπη της!
Συνέχισα το δρόμο, με κάποια ανακούφιση. Πήγαινα στο νοσοκομείο, να δω τον μπαμπά μου, που αναρρώνει από μια προγραμματισμένη και ως τώρα επιτυχημένη επέμβαση. Τελικά, χρειάστηκε να μείνω δύο μέρες, για να αντικαταστήσω τη μαμά μου. Μείναμε οι δυο μας αρκετές ώρες και ένιωσα τόσο τυχερή και ευλογημένη, για τις τόσες πολλές στιγμές που κέρδισα, ακόμα και την ώρα που τον βοηθούσα να φάει, ή τον ανασήκωνα για να πιει νερό, ή του κατέβαζα το χέρι ξανά και ξανά για να τρέχει ανεμπόδιστος ο ορός, ή τον έβλεπα τόσο ήρεμο και ευχαριστημένο να διαβάζει το βιβλίο του...
Κουράστηκα, ναι. Και πιο πολύ, που έπρεπε να πάω, με διπλή συγκοινωνία, να συναντήσω τον άντρα και τα παιδιά μου, για λίγα απογευματινά ψώνια. Μα, η αγκαλιά τους ήταν πιο δυνατή από την κούραση και -ω του θαύματος- την έδιωξε ... σχεδόν.
Η σημερινή λιακάδα, που στέγνωνε και τις τελευταίες σταγόνες της βροχής που απείλησε να μας αποκλείσει, ήταν ο καταλύτης! Αυτός, και τα αγριολούλουδα του κήπου! Έκοψα λεμόνια από τη λεμονιά μας και μετά κάθισα με τις ώρες και χάζευα τα αγριολούλουδα, ενώ ρουφούσα τη ζέστη του ήλιου, με κάθε κύτταρό μου.
Μαζί τους φωτοσύνθεσα! Τα όσα θαύματα είχαν συμβεί -και συνέβαιναν και θα συμβαίνουν- ήμουν τυχερή και τα είχα δει, τα είχα νιώσει! Ήμουν στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή! Ήμουν εγώ!
Ακόμα και η διαδικασία του να δέχεσαι ένα δώρο -ένα θαύμα- δεν είναι μια παθητική διαδικασία. Απαιτεί δράση. Κάποιος μπορεί να σου χαρίσει το δαχτυλίδι που πάντα ονειρευόσουν και εσύ να κάθεσαι, να τον κοιτάς, με το κουτάκι στο χέρι του, να τον τρώνε τα πατώματα... χωρίς να λες κουβέντα! Αν δεν τον αγκαλιάσεις και πεις το ΝΑΙ, με όλη τη δύναμη της καρδιάς σου, δε θα σου βάλει το δαχτυλίδι στο δάχτυλο... δεν θα γίνει ποτέ δικό σου! Ούτε δικός σου!
Ακόμα κι όταν σου χαρίζουν ένα θαύμα, θα πρέπει να πάρεις την απόφαση, να δεχτείς το μεγαλείο του! Θα πρέπει να αδράξεις την στιγμή, την μοναδική, ίσως, ευκαιρία! Θα πρέπει να κάνεις την απόφασή σου πράξη! Να μην αφήσεις τη στιγμή να περάσει ... έτσι! Αλλιώς, σου χάρισαν ένα θαύμα, μα εσύ δεν το είδες... Δεν το δέχτηκες... Έστω κι αν, το να το δεχτείς, σημαίνει να το γευτείς, να το αφήσεις να πλουτίσει τα όσα αισθάνεσαι και να το φυλάξεις μαζί με τις άλλες, πολύτιμες αναμνήσεις σου! Και μην ξεχάσεις... να είσαι ευγνώμων γι' αυτό!




Υ.Γ.... Ελεονώρα, όχι, η αγάπη δεν αργεί πάντα! Σίγουρα όχι!

Έτσι, για Καλό Σαββατοκύριακο ... {5,6/02}

Πρόσεχε πού ακουμπάς τα όνειρά σου ...

μπορεί να τα πατήσεις!

Η φωτογραφία από το weheartit

Αφιερωμένο... Το θέλεις;

Κάποιες μέρες είναι βροχερές, χωρίς να βρέχει.
Κάποιες μέρες είναι δύσκολες, χωρίς να υπάρχουν εμπόδια.
Μόνο κάποιες!
Όλες οι άλλες είναι ηλιόλουστες!
Μα ακόμα και τις βροχερές μέρες, ένας ήλιος παραφυλάει πίσω από τα σύννεφα, να σκάσει μύτη. Δεν μπορεί να είναι αλλιώς, μετά τη βροχή και τη συννεφιά, έρχεται η λιακάδα! Νομοτελειακά!



Από εδώ


Μαλακώνει την παγωνιά και στεγνώνει τα βρεγμένα.
Αρκεί τον ήλιο να τον έχουμε μέσα μας. Αρκεί να τον αφήνουμε να κάνει τη δουλειά του!
Άνοιξε την αγκαλιά σου και βάλε μέσα το πιο ευάλωτο εγώ σου. Άνοιξε την καρδιά σου και δες όσους περιμένουν να σε αγκαλιάσουν. Μόνο αν θέλεις εσύ, θα μπορέσουν να σε βοηθήσουν.
Πίστεψέ με, ακόμα και όταν όλα μοιάζουν σκληρά και άδικα, κάτι υπάρχει θετικό!
Ίσως και μόνο, πως κάτι έκανες λάθος και πρέπει να αλλάξεις τρόπο από 'δω και πέρα. Πως αλλού, ή αλλιώς είναι καλό να δώσεις την όμορφη ενέργειά σου! Δεν είναι λίγο αυτό! Σε κάποιους παίρνει μια ζωή ολόκληρη και πάλι δεν το μαθαίνουν!
Πάλι είχες την τύχη με το μέρος σου!
Μόνο, να 'ξερες πόση δύναμη έχεις!
Σ' αγαπώ!

 

******************************************************************

Θα θέλατε να πάρετε μέρος στην ψηφοφορία που γίνεται (θα την βρείτε στο δεξί μέρος, κάτω από το προφίλ μου) για να με βοηθήσετε με τη γνώμη σας;

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.